Σε αυτόν τον Αύγουστο που μου χρωστάς, θα σε περιμένω.

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

Πάντα θα με βρίσκεις εκεί, στον δικό μας τον Αύγουστο. Στα ζεστά μεσημέρια του και στα δροσερά αξημέρωτα βράδια του. Στα πετρόχτιστα καλντερίμια που περπατήσαμε με πόδια γυμνά και χέρια δεμένα. Θα με βρίσκεις εκεί, σε καθάριες ακρογιαλιές και ονειρεμένα δειλινά. Στις περιπλανήσεις μας σε τόπους μακρινούς και σε λόγια βουβά, γεμάτα νοήματα που ποτέ κανείς δεν θα καταλάβει. Θα υπάρχω πάντα μέσα σε ατελείωτες αγκαλιές και βλέμματα φεγγοβόλα που βάζουν στη νύχτα φωτιά. Σε εκείνο τον στίχο που σιγοτραγουδούσαμε κοιτώντας τον ουρανό ψηλά, μετρώντας τα άστρα και κάνοντας ευχές.

Δεν θα σου λείψω ποτέ, γιατί πάντα θα με κουβαλάς μέσα σου, μέσα σε κάθε κύτταρο σου, σε κάθε κρυφή σου σκέψη πριν αποκοιμηθείς. Δεν θα σου λείψω ποτέ γιατί πάντα θα κουβαλάς μέσα σου τούτον τον Αύγουστο. Θα με βρεις σε κάθε άσπρο γιασεμί που μυρίσαμε γυρνώντας ξημερώματα γεμάτοι από αγάπη.

Όπου και αν πας πάντα θα γυρίζεις εδώ, στην δική μας ταινία πρωταγωνιστής θα ξεγυμνώνεις την ψυχή σου στα χέρια μου. Δεν θα μου λείψεις ποτέ γιατί πάντα θα ρίχνεις φως στα σκοτάδια μου όπως αυτό το δροσερό καλοκαίρι. Το δικό μας καλοκαίρι, πλεγμένο με στάχια ξανθά που αντέχουν κόντρα στους αέρηδες. Θα είμαι εκεί να σου χαμογελώ και να σου «φτιάχνω» Αύγουστους και καλοκαίρια να περάσεις αλώβητος την παγωνιά του χειμώνα.

Πάντα λοιπόν θα υπάρχω εκεί, στον δικό μας τον Αύγουστο, χαραγμένη όπως μια καρδιά σε ένα παγκάκι δίπλα στην θάλασσα. Εκεί, σε αυτόν τον Αύγουστο που μου χρωστάς, σε κάθε Αύγουστο που δεν σε γνώριζα, σε κάθε καλοκαίρι που πέρασα πριν σε συναντήσω.