Writing Lab

Γράφει η Ρένα Χατζηγεωργίου Εσύ ήσουν το λιμάνι μου, κι εγώ το καράβι που ξέμεινε σε φουρτούνα. Τώρα, χωρίς εσένα, η ζωή μοιάζει με ξένη χώρα – άγνωστη, ψυχρή, χωρίς…

Γράφει η Κατερίνα Ανδριανού Αλήθεια τώρα, πώς γίνεται να μην κατάλαβες ποτέ; Ήσουν εκεί, μπροστά μου, κι εγώ σου έδινα τα πάντα. Έβαζα την ψυχή μου σε κάθε βλέμμα, κάθε…

Γράφει ο Ανδρέας Φιλιππίδης Εσύ κι εγώ; Ένα λάθος που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Μια φωτιά που δεν σβήνει, ακόμα κι όταν γίνεται στάχτη. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να υπάρχουμε…

Γράφει ο Χάρης Αναστασίου Δεν έμαθα να μοιράζομαι, όταν πρόκειται για σένα.Όχι γιατί δεν μπορώ, αλλά γιατί δεν θέλω. Δεν έχω χρόνο για «περίπου», για «ίσως», για τα μισά συναισθήματα…

Γράφει η Άννα Μαρκοπούλου Κάθε φορά που οι φωνές μας έφταναν στο ταβάνι, κάθε λέξη ήταν μαχαίρι. Πετούσαμε τη λογική από το παράθυρο και βουτούσαμε στον πόλεμο χωρίς σχέδιο. Κι…

Γράφει η Φανή Θεοδώρου Ξέρεις, πάντα είχα μια αδυναμία στα παραμύθια. Όχι γιατί τα πίστευα. Αλλά γιατί με ξεγελούσαν όμορφα. Έχουν μια τέχνη τα ψέματα, όταν είναι καλοστημένα. Σου χαϊδεύουν…

Γράφει η Μαρία Αλεξίου Σε έναν κόσμο άπιστο και άνιωθο, είναι δύσκολο να κρατήσεις πίστη. Γύρω σου βλέπεις ανθρώπους να αγαπούν από συνήθεια, να φεύγουν χωρίς μάχη, να ζουν σχέσεις…

Γράφει η Μαργαρίτα Ζερβού Ο ψεύτης δεν είναι απλώς κάποιος που λέει ψέματα. Είναι εκείνος που υφαίνει ψεύτικους κόσμους με λεπτές κλωστές ελπίδας. Σου λέει «σ’ αγαπώ» με τα πιο…

Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Δεν το είπες ποτέ με λόγια. Δεν χρειάστηκε. Τα κατάλαβα από τα βλέμματα που έχασαν το βάθος τους. Από τις σιωπές που γέμισαν τα κενά μας,…