Είχα χρόνια να φάω την πετριά σου αγαπητέ κύριε Έρωτα. #Διάλογος με τον έρωτα

Γράφει η Λάουρα Σαργέντη

-Καλησπέεεερα

-Όχι πάλι εσύ ρε φίλε! Τι θες πάλι;

-Μου έχεις σπάσει τη μύτη! Τι μαγειρεύεις;

-Τελικά ισχύει αυτό που λένε ότι περνάς από το στομάχι;

-Ναι, ναι! Έλα λέγε τι μαγειρεύεις;

-Α, καινούργια συνταγή! Μαγειρεύω για τη μούσα μου.

-Ώπα, για λέγε, για λέγε!

-Τι να σου πω; Τη συνταγή; Καλέ τι κάνεις εκεί;

-Δοκιμάζω. Ωραίο! Αλάτι θέλει!

-Ρε άσε κάτω το κουτάλι και κλείσε την κατσαρόλα!

-Μμμμμ, τελικά έκανα καλή δουλίτσα ε;

-Βρε άι από εδώ!

-Χι! Νομίζεις! Αφού σου έλειψα!

– Ναι, η αλήθεια να λέγεται. Είχα χρόνια να φάω την πετριά σου αγαπητέ κύριε Έρωτα. Είχα χάσει πολλά χρόνια τη μούσα μου. Δεν είχα έμπνευση. Απλά λειτουργούσα μηχανικά.

– Είδες, στα λόγια μου έρχεσαι. Και ξέρεις κάτι; Όπως το καλό φαϊ κι εγώ για να έρθω και να με νιώσεις, χρειάζομαι χρόνο. Θέλω τις κατσαρόλες σου να τις έχεις πλύνει καλά από τον προηγούμενο έρωτα. Θέλω να διαλέξεις τα πιο φρέσκα υλικά και να δημιουργήσεις το πιο όμορφο πιάτο σου. Μόνο για μένα.

Κατάλαβες τώρα γιατί ο έρωτας περνάει από το στομάχι;