Γράφει η Γεώρα
Σταμάτα πια αυτό που κάνεις! Βάλε ένα τέλος, σε καταστρέφεις νομίζοντας πως σε σώζεις. Όχι μάτια μου, όχι, αν βάλεις όλα τα προβλήματά σου κάτω από το αγαπημένο σου χαλί εκείνα δεν σημαίνει πως θα πάψουν να υπάρχουν δια μαγείας.
Εκεί είναι, ήταν και τα προηγούμενα και θα είναι και όσα ακόμα καταχωνιάσεις κάτω από εκεί. Όλοι εξάλλου έχουμε από ένα τέτοιο χαλί και όποιος κατάφερε στη ζωή του να μην το χρησιμοποιήσει ή να μην το χρειαστεί ένα μεγάλο μπράβο του οφείλεται!
Εκείνο το χαλί όμως, πραγματικά αν είχε στόμα να μιλήσει το άμοιρο σίγουρα θα φώναζε «Φτάνει πια! Πόσο ακόμα ; Δε βλέπεις πώς όσο εσύ πιστεύεις ότι με αυτό τον τρόπο λύνεις τα προβλήματά σου, εκείνα διογκώνονται, σε στροβιλίζουν σε μία κατάσταση χωρίς τελειωμό, εσύ κάνεις απλά κύκλους και όσα θέλεις να πεις και να πράξεις απλά ντύνονται με σιωπή και τελικά σε πνίγουν!»
Αν δεν αποδεχτείς το πρόβλημα, αν δεν το αφήσεις να εισχωρήσει μέσα σου, αν απλά το αγγίζεις επιφανειακά, καταδικάζεις τον εαυτό σου σε ένα μαρτύριο που θα επαναλαμβάνεται. Όσο και αν χαμογελάς, όση δύναμη και να έχεις το πρόβλημα θα υπάρχει και θα σε τρώει και όσο εσύ θα σπρώχνεις κάτω από το χαλί τόσο το κουβάρι θα μεγαλώνει ώσπου θα φτάσει η μέρα που θα σκοντάψεις πάνω του και θα πονέσεις πολύ!
Πάρα πολύ και δυστυχώς το τραγικό της όλης κατάστασης είναι πως όλο αυτό εσύ το προκαλείς.
Ξέρω πως είναι δύσκολο. Ξέρω πως θέλει πολύ θάρρος και άπειρη δύναμη για να αντιμετωπίσεις την κάθε κατάσταση. Για να πεις «Ναι ρε γαμώτο, έχουμε αυτό το πρόβλημα εδώ. Ας πονέσω αλλά θα το παλέψω κι’ας κλάψω».
Μην αφήνεις τα πράγματα μισοτελειωμένα, μην τα κουκουλώνεις και κυρίως μην παίζεις θέατρο γιατί ο εαυτός σου το καταλαβαίνει!
Ό,τι έβαλες κάτω από το χαλί, δεν έπαψε να υπάρχει. Το ξέρεις και το ξέρω. Και το χαλί αυτό είναι το μέσα σου! Μην κρύβεις το πρόβλημα, δες το κατάματα, γονάτισέ το εσύ! Μπορείς! Μην πνίγεσαι, η σιωπή δεν είναι πάντα η πιο σωστή λύση και αυτό το «είμαι καλά» καλό θα είναι να λέγεται όταν είσαι.
Πονάς! Αποδέξου το πρόβλημα και τον πόνο του. Πήγαινε και βγάλε ότι έβαλες κάτω από αυτό το ρημάδι το χαλί. Πήγαινε καρδούλα μου. Φτάνει πια να κουβαλάς τόσο βάρος. Φτάνει πια να πνίγεσαι.
Ό,τι έβαλες κάτω από το χαλί, δεν έπαψε να υπάρχει. Είναι ακόμα εκεί και σε κοιτάει. Όρμα του εσύ και τελείωσέ το! Και όταν πας να τινάξεις εκείνο το χαλί βεβαιώσου ότι δεν υπάρχει κάτι που άφησες από κάτω! Και όταν το στρώσεις πάλι φρόντισε να είναι ολόισιο.
Μόνο τότε θα μπορείς να πεις με σιγουριά πως τελείωσες!