Νομίζεις πως είδες τα σκοτάδια της;

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

Και που τόλμησες να την κοιτάξεις στα μάτια, τι νομίζεις, πως είδες μέσα της;
Νομίζεις πως είδες τα σκοτάδια της; Νομίζεις πως διάβασες τα ανείπωτά της;
Νομίζεις πως κατάφερες να μάθεις κάτι παραπάνω για εκείνη;
Όχι ρε φίλε..
Αυτή η συγκεκριμένη, που στέκεται απέναντί σου, πρέπει να θυμάσαι πως ό,τι νιώθεις, ό,τι ονειρεύεσαι, ό,τι επιθυμείς, στο έχει επιτρέψει.
Και στο έχει παραχωρήσει σαν προνόμιο.
Κι όπως συχνά λέει κι η ίδια “τα προνόμια αίρονται”.
Σου δίνει λόγο να την αγαπάς, να την μισείς, να την ποθείς, να την αντιπαθείς, να την ερωτεύεσαι.
Σου δίνει λόγο να είναι ο παράδεισος κι η κόλασή σου.
Και ξέρεις γιατί παραχωρεί προνόμια; Γιατί θέλει πάντα να έχει τον έλεγχο.
Όχι από εγωισμό, ούτε από μανία ελέγχου.
Κάποιος πριν από εσένα, κι από μερικούς ακόμα, έκανε τη μεγαλύτερη ζημιά.
Άγγιξε την ψυχή της με βρώμικα χέρια.
Κι έκτοτε σήκωσε όλα τα τείχη του κόσμου για να μην ξαναπλησιάσει κανείς εκεί.
Και στα μάτια της, μπορεί να γράφουν όλα τα συναισθήματα, μα δεν γράφουν οι φόβοι, τα σκοτάδια και τα ανείπωτά της.