Φρόντισε να μην αδειάσεις τόσο που καμιά αγκαλιά δεν θα σε παρηγορεί!
Γράφει η Αντζέλικα Θεοφανίδη
Ειλικρίνεια, αλήθεια, τιμιότητα.
Τρεις λέξεις που χωράνε άλλες τόσες. Εμπιστοσύνη, αγάπη, σεβασμός, συμβιβασμός. Μονάχα αυτές οι τρεις μπορούν να θεμελιώσουν τη κάθε ανθρώπινη σχέση. Όταν τα θεμέλια δεν είναι γερά, όταν τα θεμέλια δεν υπάρχουν καν, καμία σχέση δεν στεριώνει, καμία σχέση δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Δεν κτίζεις σχέσεις πάνω σε θεμέλια που τρέμουν, πάνω σε θεμέλια που μπάζουν ψέματα.
Για κάποιους αυτές οι λέξεις είναι άγνωστες, κενού περιεχομένου και νοήματος. Άνθρωποι κενοί, ψεύτες, ναρκισσιστές, ύπουλοι, εγωιστές. Γυρεύουν να μολύνουν οτιδήποτε μοιάζει καθαρό, αγνό και αληθινό. Δεν αντέχουν στη σκέψη πως υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι που πορεύονται με αξίες σε αυτή τη ζωή. Τους ζηλεύουν γιατί ξέρουν πως δεν θα μπορούν ποτέ να τους φτάσουν και ό,τι δεν μπορούν να φτάσουν θέλουν να το φέρνουν στα μέτρα τους και να το κάνουν σαν τα μούτρα τους, που δεν αντέχουν καν να τα βλέπουν.
Βάζουν τις καλύτερες τους μάσκες, βγαίνουν για σεργιάνι, να ψάξουν να βρουν τα θύματα τους, να τα λερώσουν, να τα δηλητηριάσουν, να τα κάνουν να πιστέψουν πως ό,τι γυαλίζει είναι χρυσός. Τα καταφέρνουν. Ντύνονται με το πιο γοητευτικό τους μανδύα και σε μαγεύουν με τα λόγια που θες τόσο πολύ να ακούσεις. Τα μάγια όμως δεν κρατάνε για πάντα, έρχεται η στιγμή που τα μαγικά φίλτρα εξασθενούν και εκεί βλέπεις πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ειλικρινείς με τους άλλους γιατί πολύ απλά δεν είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους. Μη περιμένεις ειλικρίνεια από ανθρώπους που λένε ψέματα ακόμη και στον ίδιο τους τον εαυτό . Μη περιμένεις τιμιότητα από αυτούς που δεν τιμούν ούτε τον εαυτό τους.
Είμαστε ό,τι πιστεύουμε για τον εαυτό μας και έτσι αντιμετωπίζουμε και τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας. Αν είσαι ψεύτης, θα μου χαρίσεις τα πιο όμορφα ψέματα γιατί τις αλήθειες δεν τις αντέχεις. Αν είσαι αναξιόπιστος, θα φροντίσεις η εμπιστοσύνη που σου έχω να κλονιστεί σε τέτοιο σημείο που να μη μπορώ να ξανά εμπιστευτώ άνθρωπο. Αν είσαι άδειος, θα με αδειάσεις και μένα. Έτσι, γιατί μπορείς και δεν σου καίγεται καρφί. Εγώ θα χάσω, εσύ δεν χάνεις ποτέ, γιατί για να χάσεις κάτι πρέπει να έχεις κάτι. Και εσύ είσαι άδειος και έτσι θα παραμείνεις. Να γεμίζω περιστασιακά τον εγωισμό σου, αδειάζοντας εμένα που νιώθω.
Μόνο ένα μη ξεχνάς. Εγώ κάθε φορά που αδειάζω, φροντίζω να με γεμίζω. Κάθε φορά και πιο πολύ. Και σαν εμένα, πολλές και πολλοί. Εσύ, μια μέρα θα αδειάσεις τόσο που καμιά αγκαλιά δεν θα σε παρηγορεί ούτε καν περιστασιακά. Εσύ, θα νιώθεις νεκρός πολύ πριν πεθάνεις.