Η τιμωρία σου είναι που τη θυμήθηκες πολύ αργά..
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Δεν πονάει που έφυγε.Πονάει που όταν ήταν εκεί, δεν ήξερες τι είχες.Που νόμιζες πως θα περιμένει. Πως θα αντέξει. Πως δεν θα φύγει ποτέ στ’ αλήθεια.…
Share
Posts by author
Αντωνία Χατζηγιάννη
20 posts
Οι λέξεις μου γεννιούνται από όσα έζησα κι όσα δεν τόλμησα ποτέ να φωνάξω δυνατά. Δίνω φωνή σε συναισθήματα που όλοι έχουμε νιώσει αλλά λίγοι παραδέχονται. Μου αρέσει να γράφω για το "μετά" μιας αγάπης, το "κατά τη διάρκεια" μιας σιωπής, και το "πριν" από μια απόφαση.
Επέλεξε να γίνει φως..
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Έκατσε στην άκρη της ταράτσας, εκεί που μόνο τα μάτια θυμούνται και η καρδιά σωπαίνει. Δεν ήταν από εκείνα τα κορίτσια που κάνουν θόρυβο. Ήταν εκείνα…
Share
Το λίγο τους, αφήνει πολύ μεγάλο κενό..
Γράφει η Χατζηγιάννη Αντωνία Δεν είναι ότι δεν σ’ αγαπούν. Είναι ότι σ’ αγαπούν λιγότερο απ’ όσο έχεις ανάγκη. Κι αυτό πονάει χειρότερα. Το “λίγο” δεν σκοτώνει απότομα.Σε ροκανίζει.Αργά. Σιωπηλά.Χωρίς…
Share
Ας είναι μια μέρα, χωρίς μπράβο
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Άντε και σήμερα λοιπόν.Άλλη μια μέρα που σηκώνεσαι χωρίς χειροκρότημα.Που δεν περιμένει κανείς να του αποδείξεις τίποτα, μα εσύ νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις τα πάντα.…
Share
Δεν ήθελες αγάπη. Ήθελες προσοχή. Κι εγώ μπέρδεψα το ένα με το άλλο.
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Δεν ήθελες αγάπη. Ήθελες προσοχή.Κι εγώ μπέρδεψα το ένα με το άλλο. Πάντα εκεί ξεκινάει το λάθος.Όταν μπαίνεις με την καρδιά και ο άλλος απλώς ψάχνει…
Share
Υπάρχουν και οι κύκλοι, που κλείνουν με ένα “ναι”
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Πληκτρολογείς τον αριθμό. Ταχυκαρδία. Έχει ξεκινήσει ώρα πριν. Το χέρι σου τρέμει, αλλά η απόφαση έχει παρθεί. Χτυπάει… χτυπάει… και ξαφνικά: — “Παρακαλώ.” Καταπίνεις τον κόμπο…
Share
Ήσουν ένα ακόμα μάθημα, για το τι να περιμένω από τους ανθρώπους.
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Στην αρχή, δεν το βλέπεις. Ίσως επειδή δεν θέλεις. Ίσως επειδή η ανάγκη σου να πιστέψεις στο καλό των ανθρώπων σε κάνει να αγνοείς τα μικρά…
Share
Δεν με τρόμαζε το τέλος. Με τρόμαζε η στιγμή που θα γινόμασταν ξένοι.
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Το τέλος το ήξερα από την αρχή. Όλα κάποτε τελειώνουν. Το ήξερα, το είχα δεχτεί, ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό. Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι φεύγουν. Αυτό κάνουν πάντα.…
Share
Όταν ξέρεις τι αξίζεις, δεν σου αρκεί τίποτα λίγο..
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Δεν είμαι δύσκολος άνθρωπος. Δεν είμαι παράλογη. Δεν ζητάω το ακατόρθωτο, ούτε έχω απαιτήσεις που ξεπερνούν τα όρια της λογικής. Ζητάω αλήθεια. Ζητάω να είμαι εκεί…
Share
Ήμουν το ταξίδι που φοβήθηκες να κάνεις..
Γράφει η Αντωνία Χατζηγιάννη Ήμουν το ταξίδι που φοβήθηκες να κάνεις. Κάθε βήμα μαζί μου ήταν πρόκληση, κάθε στροφή σε έβγαζε από τη ζώνη ασφαλείας σου. Ήμουν θάλασσα που άλλοτε…
Share
