Σε κάθε τέλος, έχτιζα μια καινούρια αρχή

Σε κάθε τέλος έχτιζα μια καινούρια αρχή και την τάιζα με αγάπη.

Για να μεγαλώσει ώστε να μπορέσω να την αγκαλιάσω.

Να μπορέσω να μοιραστώ μαζί της, χαμόγελα και δάκρυα.

Να δύει στην αγκαλιά μου.

Και ν’ ανατέλλει στην καρδιά μου.

Μέσα στην καινούρια αρχή θα ναυαγούσε ότι συντρίμμι επέπλεε.

Οτιδήποτε αιμορραγούσε θα επουλωνόταν.

Θα ήταν για μένα το γιατρικό της ψυχής μου.

Θα ήταν, ότι η ζωή μου στέρησε.

Θα ήταν, η αλήθεια σε κάθε αδύναμο ψέμα.

Θα ήταν εκείνη, αληθινή και χαμογελαστή.

Εκείνη που έχασα δίχως να θρέψω.

Χαζεύω στην χούφτα μου το όνειρο μου και μέσα του αργοπεθαίνουν δύο συναισθήματα.

Το ένα δικό μου,

πριν μαραθεί.

Το άλλο δικό της,

έχει χαθεί…