Τον άνθρωπο που πέταξες, κάποιος άλλος θα βρεθεί να τον αγαπήσει.

Γράφει η Άρτεμις Βαμβουνάκη

Τον άνθρωπο που εσύ πέταξες σαν σκουπίδι, κάποιος άλλος θα βρεθεί να φωτίσει το δρόμο του.
Όπως το ακούς αγαπητέ μου, τον άνθρωπό σου που κάποτε σου έδωσε αμέτρητη αγάπη, που ξεδίπλωσε όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του, εκείνον τον ένα που δε φοβήθηκε να τσαλακωθεί για πάρτη σου, εκείνον που έτρεξε μπροστά σου σαν ασπίδα,να γιατρέψει τα λάθη και τις αδυναμίες σου ,αυτόν που σε αγκάλιαζε και έπεφτε για χάρη σου στη φωτιά .

Θυμάσαι; Ναι, εκείνος ο εκλεκτός που εσύ αγνόησες κάποιος άλλος θα βρεθεί να φωτίσει το σκοτεινό δρόμο που εσύ του χάραξες. Εκείνον που ποδοπάτησες εξαιτίας του εγωισμού σου, τον άνθρωπό σου που κάποτε εσύ έτσι αποκαλούσες ,εκείνον που έδιωξες δίχως αύριο από το πλάι σου χωρίς ενδοιασμούς και ενοχές.

Εκείνον που πυροβόλησες με το παγωμένο σου βλέμμα και την ψυχρή σου καρδιά ,αυτόν που γίνηκε θυσία για σένα,που κάηκε στη φωτιά για χατήρι σου και θα το ξαναέκανε αμέτρητες φορές.

Θυμάσαι; Τον άνθρωπο που εσύ πέταξες σαν να ήταν ένα άψυχο παιχνιδάκι σου, κάποιος άλλος θα βρεθεί να φωτίσει το δρόμο του. Να αγγίξει τη ματωμένη του ψυχή και να αλαφρύνει την ύπαρξη του όλη.