Γράφει Ελένη Τσακίρη
Χρόνος.
Μαθαίνουμε να τον “κυνηγάμε” από τις πρώτες μας λέξεις, στα παιχνίδια, στο σχολείο, στο σπίτι, παντού!
Με τον καιρό ανακαλύπτεις πόσο γρήγορα τρέχει και πλέον σε “κυνηγά” εκείνος, ανηλεώς και αδιαλείπτως.
Για αυτό σου λέω, μην σπαταλάς τα πολύτιμα λεπτά του σε ανθρώπους που δεν τον εκτιμούν, που δεν εκτιμούν εσένα στην ουσία που τόσο απλόχερα τους τον χαρίζεις.
Μην ξοδεύεις ψυχή σε εκείνους που κοιτούν αλλά δεν βλέπουν εσένα, αλλά το εξωτερικό σου περίβλημα, το περιτύλιγμα που σε καλύπτει και βιάζονται απλά να περάσουν στο επόμενο, ίσως πιο περίτεχνα καμωμένο, ίσως πάλι όχι.
Μην πας τα βήματα σου στον “περιορισμένο” η καθόλου χρόνο που σου διαθέτουν όταν και όποτε βολεύει.
Ναι, ξέρω τι βιάζεσαι να πεις, ότι η ζωή μας είναι έτσι δομημένη, που ο χρόνος που μας μένει για αυτά που θέλουμε είναι λίγος.
Πάντα λίγος θα είναι!
Και πάντα λίγοι θα χωρούν σε αυτόν! Επέλεξε με σύνεση λοιπόν που, πως και με ποιους θες να είσαι.
Που θες να αφιερώνεις, ψυχή και λεπτά.
Θυμήσου, πως πίσω δεν μπορείς να ζητήσεις τον χρόνο που ξόδεψες.
Θέλεις δεν θέλεις πάντα εκείνος πεισματικά θα κοίτα και θα προχωρά με γοργό το βήμα του μπροστά.
Μην ξεχνάς πως δεν είναι απεριόριστος, δεν χωρά στα δικά μας καλούπια και πρέπει.
Αυτή άλλωστε είναι η δύναμη και η αδυναμία του!
Γι’αυτό σου λέω, προλαβαίνεις ακόμη, τρέξε!
Εκεί που θέλουν και μπορούν να σε δουν όπως είσαι, όπως σου αξίζει, όπως τους βλέπεις κι εσύ!
Εκεί που εσύ και μόνο, μετράς πιο πολύ από ένα ρολόι κρεμασμένο στον τοίχο, που θα σου δείχνει την επόμενη “υποχρέωση”.
Εκεί που σε βλέπουν πραγματικά και σε θέλουν για αυτό.
Εκεί, εκεί είναι ο προορισμός του ταξιδιού.
Εκεί είναι η Ιθάκη σου…..
Other Articles
