Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου.
Μια γυναίκα σταθμός στην ιστορία του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, με μάτια που μαγνήτιζαν και φωνή που σε σαγήνευε.
Συστηνόταν με την χαρακτηριστική φράση “εγώ, δεν είμαι για λίγα” κι ακριβώς αυτό ήταν.
Μια γυναίκα, όλα ή τίποτα.
Κοσμική και μάγκας την ίδια στιγμή. Φυλακίστηκε για τα πολιτικά της πιστεύω και θα το ξανάκανε με μεγάλη ευχαρίστηση.
Ερωτεύτηκε πραγματικά με μια ματιά και κέρδισε στον έρωτα πάνω από μια παρτίδα τάβλι.
Αυτή ήταν η Τζένη Καρέζη.
Αντράκι και γυναίκα σε μια ψυχή αέρινη.
Έφυγε, το 1992 αφήνοντας παρακαταθήκη εκτός από το καλλιτεχνικό της έργο, την ματιά της για την ζωή, τους ανθρώπους και τον έρωτα, την γυναίκα και την ίδια την ζωή.
Λείπει πολύ… κι εμείς την θυμόμαστε μέσα από χαρακτηριστικές λέξεις της!
“Το πιο ερωτικό στον άνθρωπο, είναι τα μάτια. Το βλέμμα και ό,τι κρύβει είναι το διεθνές, το διαχρονικό, το μεγαφυσικό, το πανίσχυρο, το αδιαμφισβητητο ανθρώπινο διαβατήριο. Ή μάλλον το διαβατήριο των ερώτων μας”
“Εγώ έμαθα πως για να πάρεις από μια σχέση, πρέπει πρώτα να δώσεις. Δίνω λοιπόν! Αν ο άλλος δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει την προσφορά μου, δεν φταίω εγώ.Ούτε μπορώ να ξεκινάω με επιφυλάξεις για τους ανθρώπους. Είμαι αυτή που είμαι, ακριβώς όπως ήμουν παιδί και αυτή την παιδικότητα την χαίρομαι.”
“Μεγαλώσαμε πια! Δεν έχει κανένα νόημα να κάνεις παρέα με ανθρώπους από τους οποίους δεν έχεις τίποτα να πάρεις. Εγώ, χρειάζομαι ανθρώπους που να μου αρέσει να τους ακούω να συζητάνε. Να συζητάνε με θάθος για την ποίηση, για πολιτική, για λογοτεχνία, για κινηματογράφο, για θέατρο. Και να γεμίζει το σπίτι φωνές, γνώση, πάθος και απόψεις. Ανθρώπους ξύπνιους και καλλιεργημένους, που ξέρω ότι μου λένε την αλήθεια, ακριβώς γιατί δεν έχουν κανένα λόγο να μου πουν ψέματα. Κι εγώ την αλήθεια την λατρεύω. Όποιος απομακρύνεται από την αλήθεια, οδεύει προς τον θάνατο. Τον όποιο θάνατο..”
“Έχω όλα τα προσόντα που μπορούν να ενοχλήσουν έναν άντρα. Είμαι εγωίστρια, πεισματάρα, ισχυρογνώμων, κυκλοθυμική. Με άλλα λόγια, είμαι δύσκολη περίπτωση. Αλλά, αν ένας άντρας έχει το κουράγιο να περάσει απτόητος μέσα απ’ όλα αυτά τα ελαττώματά μου και περάσει το φράγμα, τότε πια δεν είμαι ούτε τόσο εγωίστρια ούτε τόσο πεισματάρα. Βασικό μου χάρισμα είναι ότι γίνομαι “πολλή παρέα” με τον άντρα που αγαπάω. Μπορώ δηλαδή να είμαι συγχρόνως και καλή φίλη. Μόνο σέξι δεν είμαι. Αυτό είναι σίγουρο, τουλάχιστον με την έννοια που κυκλοφορεί ο όρος αυτός. Άλλωστε, πιστεύω ότι οι άντρες άλλες γυναίκες βρίσκουν σέξι κι άλλες τελικά ερωτεύονται. Το αν είμαι γοητευτική δεν μπορώ να το κρίνω εγώ. Ας πούμε πως είμαι απλώς μια γυναίκα. Κρύβει τόσα πολλά αυτή η λέξη, που εμένα μου φτάνει”.
«Το σεξ είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή και η βασική προϋπόθεση του έρωτα. Μπορεί ένα ζευγάρι να το συνδέουν χίλια δυο πράγματα, αλλά η βάση όλων είναι το σεξ. Έρωτας χωρίς σεξ είναι αδύνατον να υπάρξει. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει σεξ χωρίς έρωτα. Τώρα τι σόι σεξ είναι αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω. Γιατί, για μένα, ένα από τα πιο μαγευτικά στοιχεία του σεξ είναι η ανακάλυψη του άλλου ανθρώπου. Αλλά το άλλο άτομο πρέπει να το αγαπάς για να θέλεις κάθε στιγμή να το ανακαλύπτεις. Δεν είμαι καθόλου πουριτανή, σιχαίνομαι όμως βαθύτατα τον ελεύθερο έρωτα. Αυτή η χειραφέτηση της γυναίκας, η κακώς εννοούμενη σεξουαλική ελευθερία και η εξίσωσή της με τον άντρα βρίσκω πως είναι ολέθρια. Ποτέ δεν ανακαλύπτει κανείς τον έρωτα μέσα από πολλούς ανθρώπους. Μια γυναίκα πρέπει να κρατάει τον εαυτό της για τον άνθρωπο που θα ερωτευτεί ή έστω που θα νομίσει ότι έχει ερωτευτεί και να μη σπαταλιέται. Γιατί αν «ζει τη ζωή της» έντονα, όταν θα έρθει εκείνος ο άντρας που θα ερωτευτεί πραγματικά, δεν θα έχει πια να του δώσει, παρά μόνο ένα βρόμικο κορμί και μια ακόμα πιο βρόμικη ψυχή».
LoveLetters
