Από εκείνον που σου έχει γράψει η μοίρα, δεν θα γλυτώσεις ποτέ..
Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Πως λέγεται αυτό είπαμε;
Άντε και τον είδες. Άντε και σε είδε. Άντε και βρεθήκατε!
Τώρα;
Πως πάμε; Που πάμε; Τι γίνεται από εδώ και πέρα;
Πολλές ερωτήσεις σκοτίζουν το κεφαλάκι σου αγάπη μου. Πολλές ξαφνικές ερωτήσεις που μέχρι τώρα δεν τις είχες σκεφτεί καν.
Μήπως θα πρέπει λίγο έως πολύ να χαλαρώσεις και να το ευχαριστηθείς; Επιτέλους ήρθε και είναι ωραία. Μα τι λέω; Είναι τέλεια. Πετάς στα σύννεφα. Πάνω σε αυτά τα κατάλευκα συννεφάκια που μοιάζουν με βαμβάκι και είναι μαλάκα και παραδεισένια. Οι πεταλουδίτσες κελαηδάνε, τα πουλάκια τα χρωματιστά κάθονται πάνω στους ανθούς των λουλουδιών και παίρνουν το μέλι τους. Χμ! Κάτι έχεις μπερδέψει! Αλλά τι σημασία έχει τι κάνει το κάθε τι;
Σημασία έχει πως είσαι ευτυχισμένος. Είχες χρόνια να νιώσεις ευτυχισμένος.
Να περπατάς στο δρόμο, μα τι λέω, να πετάς στο δρόμο και να χαμογελάς ακόμα και στα πλακάκια του πεζοδρομίου. Ναι φίλε μου, ακόμα και σε αυτά. Ζήσε το λοιπόν μέχρι τελευταίας και σταμάτα να αναρωτιέσαι για χαζά πραγματάκια που είναι έτοιμα να στο χαλάσουν.
Μα λες. Δεν μπορεί να έγιναν έτσι τόσο ξαφνικά όλα. Εσύ τα είχες αλλιώς φτιαγμένα. Τι λες; Θα σου πω εγώ. Μπορεί και παρά μπορεί αγάπη μου. Αμέ!
Ήταν να βρεθείτε και έγινε. Ήταν να το φέρει η μοίρα που λένε, και το έφερε.
Πέρασαν χρόνια για να το περιμένεις και το αξίζεις. Είδες τελικά που δεν τα καθορίζουμε εμείς αυτά; Όσο και να θέλεις εκείνο θα σκάσει μύτη μόνο του όταν θελήσει. Δεν θα σε ρωτήσει. Όχι, όχι!
Βρεθήκατε λοιπόν και ήταν σαν να γνωριζόσασταν χρόνια. Τα βλέμματα σας μπλέχτηκαν. Μεγάλο πράγμα τα βλέμματα φίλε μου. Τα κορμιά σας μαγνητίστηκαν το ένα πάνω στο άλλο. Δεν ξεκολλούσαν όλο το βράδυ. Ξαφνικά από εκεί που ήσουν κουρασμένη και εκείνος κατάκοπος, μείνατε όλο το βράδυ μαζί στο ίδιο σημείο μέχρι που σας ζήτησαν να σηκώσετε τα πόδια σας για να σκουπίσουν. Μα πότε έκλεισε η μουσική; Ποτέ έφυγαν όλοι; Πότε ξημέρωσε; Και το βασικότερο, πότε ήρθε ο κουλουράς με τα μοσχομυριστά του Θεσσαλονικά κουλουράκια; Πότε;
Πόσο τέλεια είναι όλα αυτά;. Πόσο θα ήθελες να μην τελείωνε αυτό το βράδυ; Πόσο ευτυχισμένος είσαι; Είσαι ναι! Παραδέξου το.
Άκου τώρα να δεις πως έχουν τα πράγματα.
Χαλάρωσε και απόλαυσέ το. Δεν έχεις λόγο να βάζεις στο μυαλό σου ιστορίες για αγρίους. Και οι δυο το θέλετε και το δείξατε. Άρα πάμε και το βλέπουμε στην πορεία.
Για αρχή γνωριστείτε όπως πρέπει. Μυαλό, απόψεις για τη ζωή και όλα τα σχετικά.
Αν καταφέρετε βέβαια να γνωριστείτε πριν πέσετε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και δεν μπορούν να σας ξεκολλήσουν. Ωπα παιδία. Δεν ξεκολλάτε τώρα πια. Τέλος!
Προσπαθήστε να πείτε τα βασικά. Δουλειά, ωράρια και ώρες κοινές που θα μπορούσατε να βρεθείτε. Έτσι για αρχή γιατί δεν βλέπω να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από… όλοι μας ξέρουμε.
Αυτά είναι, θα πω εγώ.
Ποιος βιάζεται για όλα τα άλλα; Καιρός υπάρχει και μπόλικος μάλιστα.
Ευχαριστήσου όλο αυτό που είχες χρόνια να νιώσεις. Παραδώσου στην αγκαλιά του και προπάντων σταμάτα να σκέφτεσαι. Ότι και να σκεφτείς ή ότι και να μην σκεφτείς η μοίρα έφτιαξε την ημέρα που θα συναντιόσασταν. Ζήσε λοιπόν σαν να μην υπάρχει αύριο. Την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό και το κάθε δευτερόλεπτο. Ότι είναι να έρθει θα έρθει και ότι είναι να γίνει θα γίνει.
Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι ο εαυτός σου και να δείχνεις αυτά που αισθάνεσαι. Δεν είσαι ούτε μωρό ούτε άβουλο πλάσμα. Είχες πάντα μια ζωή φτιαγμένη όπως εσύ ήθελες άρα αυτό και μόνο αυτό έχεις να δείξεις.
Μπαίνει λοιπόν ο ένας μέσα στη ζωή του άλλου και απλά προχωράτε. Δεν μπαίνεις για να την αλλάξεις με την άσχημη έννοια, μπαίνεις για να τη φτιάξεις. Να την κάνεις πιο φωτεινή, πιο ενδιαφέρουσα, πιο χρωματιστή!
Είχε ζωή και πριν από εσένα και είχες ζωή και πριν από εκείνον. Φτιάξτε την κοινή σας και προχωρήστε πάνω στα συννεφάκια.
Τι και αν δεν το είχες καθόλου στο μυαλό σου; Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Αγάπη και κατανόηση!
Πάμε λοιπόν και ο κόσμος σας ας γεμίσει πεταλούδες!
Με τις ευχές μου!