Κάποια τραγούδια, είναι εικόνες, πρόσωπα, συναισθήματα και μνήμες.

Γράφει η Αριάδνη

Κι εκεί που πηγαίνεις το πρωί στη δουλειά και σκέφτεσαι τον πανικό που σε περιμένει, ακούγεται από το ραδιόφωνο ένα τραγούδι και ξαφνικά βρίσκεσαι σε μια χοροεσπερίδα των λυκειακών σου χρόνων, να χορεύεις μπλουζ με τον εφηβικό σου έρωτα!
Να είδες, γι’ αυτό λατρεύω τα τραγούδια! Γιατί είναι εικόνες, πρόσωπα, συναισθήματα, μνήμες.
Είναι εκείνο που σε τραβούσε πιτσιρικάκι ο μπαμπάς σου να χορέψετε σε γάμους και πανηγύρια και το “ευρωπαϊκό” που χόρευε με τη μαμά σου.
Είναι εκείνο που σας έκανε να τρέχετε με τις φίλες σου στην πίστα της disco και το άλλο που στο ορθάδικο έκλεινες τα μάτια και σε ταξίδευε.. αλλού!
Είναι αυτά που ακούγατε στις συναυλίες και τρελαινόσασταν γιατί ήταν μακράν οι καλύτερες εκτελέσεις!
Είναι κι εκείνα τα ζεμπέκικα που χόρευε ο μπαμπάς, ο αδερφός, ο ξάδερφος, ο αγαπημένος σου κι εσύ χτυπούσες παλαμάκια και τους καμάρωνες!
Είναι το καλωσόρισμα σε δυο μάτια που κόλλησες όταν τα πρωτοείδες κι εκείνη την ώρα ακουγόταν αυτό το τραγούδι.
Είναι και το άλλο, το δικό σας τραγούδι που στο άκουσμά του, κοιταζόσασταν με νόημα και σηκωνόσασταν για να το χορέψετε.
Είναι ο αποχωρισμός, που στο τελευταίο τσιγάρο σαν να σου έκανε πλάκα ο παραγωγός του ραδιοφώνου.
Είναι ο κόμπος στο λαιμό και το ψυχοπλάκωμα που για να βρει διέξοδο χρειάζεται μια μικρή “μελωδική” βοήθεια..
Είναι το ψυχολογικό “ντοπάρισμα” που, όταν το χρειάζεσαι, ξέρεις ακριβώς ποιο τραγούδι πρέπει να ακούσεις.
Είναι εκείνα που σου αφιέρωσε ο αγαπημένος σου και τα άλλα που του αφιέρωσες εσύ και που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα τα αγαπάτε πάντα λίγο περισσότερο.
Είναι καρδιοχτύπια, έρωτες, χαμόγελα και δάκρυα, ευτυχία και απόγνωση.. ζωή!