Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Εδώ σε θέλω στα δύσκολα μου.
Το ΄χεις;
Στα εύκολα μπορούνε όλοι.
Να μη μ’ αγαπάς στα εύκολα λοιπόν, δεν το χρειάζομαι.
Στα πιο δύσκολα και στα ζόρια μου σε θέλω!
Όταν σκύβω το κεφάλι για να μη φανεί η “βροχή” μου.
Όταν τα μάτια μου γυαλίζουνε υγρά.
Όταν ο κόμπος στο λαιμό γίνεται αγχόνη και τα παράπονα μου με βουλιάζουν στα βαθιά, τότε σε θέλω.
Μη μ’ αγαπάς στα εύκολα άνθρωπε και σύντροφε μου.
Όταν λυγίζω απ’ το βάρος.
Όταν οι φόβοι με σκοτώνουν.
Όταν την πιστή μου την χάνω και θολώνει η λογική.
Όταν σπαράζει η ψυχή να μ’ αγαπάς.
Να μ’ αγαπάς όταν πονάω.
Όταν η πλάτη μου βαραίνει από τα φορτία.
Όταν με έχουνε προδώσει και λυγίζω.
Όταν οι άνθρωποι σκοτώνουν τα όνειρα μου κι όταν τον δρόμο μου γυρεύω για να βρω, τότε να μ΄ αγαπάς.
Να μ’ αγαπάς όταν λαθεύω.
Όταν με πιάνει ο εγωισμός και νοιώθω μόνος.
Όταν ξεχνάω από που έρχομαι και που πηγαίνω.
Όταν παραφέρομαι κι αγριεύω από τις πληγές.
Όταν θυμώνω και “χτυπάω” τον εαυτό μου κι όταν τα δύσκολα μου φαίνονται βουνά, εκεί να μ αγαπάς.
Κουράστηκα αγάπη μου απ΄τις εύκολες αγάπες.
Βαρέθηκα τα λόγια τα μεγάλα.
Πονάνε οι αγκαλιές που εγκαταλείπουν.
Ματώνουν τα φιλιά της παρηγοριάς.
Παγώνουν την ψυχή μου τα δεν πρέπει.
Τσακίζουν οι υποδείξεις κι οι απειλές.
Γι΄ αυτό σου λέω άνθρωπε και σύντροφε μου.
Μη μου κουνάς το δάκτυλο στα λάθη.
Μη με αφήνεις όταν πέφτω χαμηλά.
Στους φόβους, στους λυγμούς και στους καημούς να μ’ αγαπάς.
Στα δύσκολα!
Το ΄χεις;
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/-asJmOdHTP8″ frameborder=”0″ allow=”autoplay; encrypted-media” allowfullscreen></iframe>