Μείνε ατόφια και ολόκληρη, όπως σε γνώρισα κι όπως σε αγάπησα!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Πόσο λάθος έκανα!
Τελικά μάτια μου, εγώ και εσύ είμαστε διαφορετικοί, είμαστε δυο κι όχι ένα.
Μου πήρε χρόνο για να το καταλάβω, άργησα. Άργησα να καταλάβω την διαφορετικότητα μας, ίσως γιατί κατά βάθος, από εγωισμό, δεν ήθελα να την δεχτώ.
Λάθος μου, το ομολογώ!

Στην αρχή μας το αντίθετο πίστευα. Πίστευα ότι εσύ και εγώ ήμαστε ίδιοι κι αν δεν ήμαστε θα πρέπει να γίνουμε, ότι ήμασταν μια ψυχή κι ένα σώμα. Κι όταν πια το κατάλαβα πως εσύ είσαι κάτι άλλο, με ενοχλούσε πολύ αυτή μου η διαπίστωση, στην συνεχεία λιγότερο και σήμερα πλέον το έχω δεχτεί απόλυτα.
Σήμερα ωρίμασα κι αυτή η αλήθεια συμπορεύεται μαζί μου, έχει γίνει φίλη μου καλή, την έχω πάρει αγκαλιά, την έχω βάλει μέσα στο σπίτι μου, την ταΐζω, την ποτίζω, την ντύνω, την στολίζω. Γιατί είναι η δική μου η αλήθεια, γιατί την γνωρίζω και την σέβομαι πια.

Άλλωστε, όσο πιο πολύ το σκέφτομαι, θα ήταν άνανδρο κι άδικο να επιχειρήσω να σε αλλάξω.
Τελικά, ποτέ δεν ήθελα στα αλήθεια να σε αλλάξω, ποτέ μου δεν προσπάθησα να σε μασκαρέψω, να σε μεταμορφώσω σε κάτι που δεν είσαι. Από την πρώτη μας μέρα που σε πρωτοαντίκρισα, από εκείνη την ευλογημένη μέρα σε ήθελα όπως ακριβώς ήσουνα.
Λάτρεψα αυτό που ήσουνα, από το πρώτο “χαίρω πολύ”.
Ερωτεύτηκα αυτό που είδα με την πρώτη ματιά.
Αγάπησα αυτό που γνώρισα και ούτε τόλμησα, ούτε θέλησα να ακουμπήσω τίποτα από τα “έξω” σου και από τα “μέσα” σου.
Κι ούτε για μια στιγμή δεν το μετάνιωσα που σε άφησα ανέγγιχτη, που δεν προσπάθησα να σε φέρω στα μετρά μου, που δεν έκανα καμιά συνειδητή παρέμβαση στο “είναι” σου.
Θυμάσαι; “Όπως είσαι θέλω να μείνεις “, αυτό σου είχα πει τότε και το ίδιο σου ζητάω και τώρα.
“Εγώ αγάπησα αυτό που είσαι και δεν θέλω να αλλάξεις ποτέ”, αυτό σου είπα τότε, το ίδιο σου λέω ακόμη.

Τελικά, τι κι αν είσαι διαφορετική;
Τι πειράζει που δεν είμαστε ίδιοι;
Και τι έγινε που έχεις δικό σου κορμί και δική σου ψυχή;
Στην διαδρομή μας κατάλαβα ότι είναι μια κολασμένη πρόκληση να κολλήσουν δυο αντίθετα και έμενα οι προκλήσεις μου αρέσουν αγάπη μου!
Κατάλαβα ότι είναι απίστευτα γοητευτικό να συνυπάρχουν δυο διαφορετικά που το ένα καλύπτει και συμπληρώνει το άλλο.

Τελικά εγώ ακόμη λατρεύω αυτό που είσαι, ερωτεύομαι ακόμα αυτό που βλέπω, συνεχίζω να αγαπώ αυτό που γνώρισα τότε. Σου δηλώνω απερίφραστα ότι είμαι ο πιο μεγάλος θαυμαστής σου και πως νοιώθω τυχερός και υπερήφανος που είμαι δικός σου.
Προτιμώ το κάθε αλλιώτικο σου, μου αρέσουν τα λάθη σου κι η διαφορετική λογική σου, γιατί όλα αυτά είναι εσύ!
Σε θέλω ακριβώς έτσι όπως είσαι και αυτό στο ζητάω επίμονα σήμερα και είναι η δική μου η απαίτηση… Ο εαυτός σου θέλω να είσαι πάντοτε μάτια μου, ατόφια και ολόκληρη θέλω να είσαι και προς θεού, να μην αλλάξεις ποτέ!