Πού χάθηκαν, αλήθεια, εκείνοι οι φίλοι από τα παλιά;

Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.

Και έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου, που αποφασίζεις να το παίξεις βαρύς και ώριμος, όχι για πολύ, απλά για την αλλαγή. Αρχίζεις, λοιπόν, να μετράς στο παρόν παρουσίες και απουσίες. Σου λείπουν κάποια άτομα, που κάποτε κάνατε κολλητή παρέα και σε πιάνει μια μανία ατελείωτη να πας να ψαχουλέψεις παλιές φωτογραφίες σας, για να τις κάνεις χάζι.

Πας να τις κατεβάσεις από το ράφι της βιβλιοθήκης και ακούς ένα κρακ από τη μέση. Πρώτο σημάδι πως τα χρόνια πέρασαν και σε ακούμπησαν! Δε δίνεις σημασία, γιατί εντάξει, σιγά, σε όλους συμβαίνει πάνω κάτω, και πας να καθίσεις στην αναπαυτική σου πολυθρονίτσα με τις χνουδωτές σου παντοφλίτσες και ακούς ένα “οπαλάκια” να βγαίνει από το στόμα σου. Τα πράγματα είναι σοβαρά, σκέφτεσαι.

Ξεκινάς, λοιπόν, και ανοίγεις το κουτί των αναμνήσεων από τα φοιτητικά σου χρόνια.

Πανικός!

Φίλες και φίλοι με κορμιά παρολίγον λαμπάδες παρελαύνουν μπροστά σου. Το μάτι σου πέφτει σε εκείνη τη φωτογραφία από τις καλοκαιρινές σας διακοπές που οι μισοί έχουν βγει με κλειστά τα μάτια, γιατί τους χτυπά ο ήλιος στο κούτελο και οι άλλοι μισοί σαν να έχουν πάθει ανακοπή, γιατί προσπαθούν να ρουφήξουν την κοιλίτσα, που λίγο φούσκωσε από τα χθεσινοβραδινά σουβλάκια.
Μάλλον για να το θέσω πιο σωστά, είχε πέσει βαρύ το μαρούλι της σαλάτας.

Αφήνεις ένα γέλιο να σου ξεφύγει και πας στις φωτογραφίες από τις βραδινές σας εξόδους. Μίνι φούστες, δερμάτινα μπουφάν, φορέματα, τακούνια, πόζα με σηκωμένο το δεξί πόδι και άλλη μία πιο ναζιάρικη για να είμαστε σίγουροι ότι βγήκε μια καλή. Θυμάσαι τα ξενύχτια που κάνατε, τα μπουκάλια αλκοόλ που αδειάσατε, στην προσπάθεια να ψυχολογήσετε το έτερον ήμισυ, τις ζεμπεκιές που ρίξατε και τα φλερτ σας.

Μια φωτογραφία από μία μάζωξη στο σπίτι που έχει φόντο πίτσες σου προκαλεί μεταμεσονύκτια λιγούρα. Κάνεις ένα διάλειμμα από τις αναμνήσεις και οπλίζεσαι για την επιδρομή, που ετοιμάζεσαι να κάνεις εντός ολίγων δευτερολέπτων στο ψυγείο και στο ντουλάπι. Ξεκινάς και ψαχουλεύεις ανάμεσα σε αποστειρωμένα μπιμπερό, φρουτόκρεμες και γιαουρτάκια κάτι θερμιδικά πυκνό για να σε κρατήσει. Γυρνάς με μια σακούλα πατατάκια στα χέρια σου και συνεχίζεις την εκδρομή στο παρελθόν.

Σκέφτεσαι πως σου λείπουν και λαχταράς να τους δεις. Ανοίγεις το κινητό και στέλνεις μήνυμα σε μία ομαδική συνομιλία που δημιουργήθηκε τα χρόνια του Φαραώ:
«Που είστε βρε ρεμάλια;»