Ποτέ δεν ήτανε εδώ, ακόμη ονειρεύεσαι;
Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
– Για πες μωρέ κρεβάτι μου, που είναι απόψε;
– Εκεί που ήταν πάντοτε., μακριά σου και φευγάτη!
– Τι λες κρεβάτι μου; Αφού μέχρι εχθές ήτανε εδώ.
– Νομίζεις κακομοίρη μου, ποτέ δεν ήτανε εδώ!
Την έχω δει πολλές φορές να σου γυρνάει την πλάτη της κι εσύ να αγκαλιάζεις μια πλάτη γυρισμένη.
Την έχω νιώσει, να πέφτει πάνω μου για να αποκοιμηθεί μαζί σου, μα αλλού να είναι η σκέψη της.
Την έχω ακούσει, όταν έλειπες να λέει τα μυστικά της, σε τρίτους και σε άσχετους κι εσύ ιδέα να μην έχεις. Να της συμβαίνουνε σημαντικά κι εσύ να μην τα ξέρεις, να είσαι συνέχεια στην απ΄ έξω.
Κι έχω δει κι εσένα να μαθαίνεις νέα της, τυχαία από ξεκάρφωτους και να δακρύζεις.
Έχω ακούσει χίλια δικά σου “σ΄ αγαπώ” που έβγαιναν από μέσα σου, σαν μια μεγάλη αλήθεια, και χίλια, “κι εγώ”, ξερά από το στόμα της, σαν τυπική απάντηση, απλά για να σου απαντήσει.
Την έχω δει να πέφτει να κοιμάται κι εσύ να την κοιτάς με θαυμασμό, αλλά στο ορκίζομαι ανόητε, ούτε για μια φορά δεν είδα το αντίστροφο.
Σε έχω ακούσει να της μιλάς για όνειρα κι αυτή να αδιαφορεί. Να της μιλάς για το μαζί κι αυτή για το εγώ της. Να την φροντίζεις σαν μωρό κι εσύ να μένεις πάντα αφρόντιστος και παραπονεμένος.
Σε έχω δει να την σκεπάζεις τα βράδια για να μην σου κρυώσει κι εσύ να μένεις στο κρύο ασκέπαστος και μέσα σου κι απ΄ έξω.
Την έχω δει να σπαρταράει από σκέτη ηδονή κι εσένα από αγάπη.
Να την κοιτάς στα μάτια της κι εκείνη να τα κλείνει.
Να σε επιθυμεί η σάρκα της κι όχι η ψυχή της.
Να την χορταίνεις έρωτα και να σε λέει λίγο.
Να σου ανοίγει τα πόδια της διάπλατα κι όχι την καρδία της.
Τι λες καημένε μου; Ξύπνα γαμώτο, ποτέ δεν ήτανε εδώ, ακόμη ονειρεύεσαι;
– Σαν να έχεις δίκιο, σοφό διπλό κρεβάτι μου. Λες να ήμουν βλάκας;
– Όχι, δεν ήσουν βλάκας!
Εσύ ήσουνα πάντα ο αληθινός κι εκείνη μια φευγάτη, εσύ αυτός που ένιωθε κι αυτή ένα κενό. Εσύ ήσουνα το “εδώ” κι αυτή το “πάντα λείπω”.
Καλύτερα που λείπει, μια απάτη ήταν πάντοτε κι ένα μεγάλο ψέμα, κι είναι η πρώτη της φορά, που με το φευγιό της, σου είπε επιτέλους μια αλήθεια.
Ξύπνα σου λέω ανόητε, ακόμη ονειρεύεσαι;
Μην την αφήσεις να ξανά έρθει εδώ!
Ποτέ της δεν σε αγάπησε, ποτέ δεν ήτανε εδώ, ποτέ της δεν σε θέλησε, ρομαντικέ κι ανόητε.