Μόνο με ένα τρόπο ξέρω ν’ αγαπώ και να αγαπιέμαι κι αυτός είναι ο ελεύθερος!

Γράφει η Πράξια Αρέστη

Μόνο με ένα τρόπο ξέρω ν’ αγαπώ και να αγαπιέμαι κι αυτός είναι ο ελεύθερος.

Η αγάπη και η ελευθερία είναι δύο έννοιες που πρέπει να συμβαδίζουν, αν και ο έρωτας πολλές φορές μας κάνει ζηλιάρηδες και κτητικούς.

Επειδή αγαπάμε τον άλλο νομίζουμε ότι έχουμε δικαίωμα να τον ελέγχουμε για κάποιο λόγο. Νιώθουμε ότι είναι υπόχρεος απέναντί μας για τα αισθήματα που έχουμε εμείς. Πόσο λάθος είναι, όμως, αυτός ο τρόπος σκέψης και πόσους δυστυχισμένους ανθρώπους δημιουργεί; Γιατί θέλουμε να κρατάμε κάποιον για πάντα, έστω κι αν αυτό νιώθουμε ότι τον κάνει δυστυχισμένο ή κάνεις εμάς δυστυχισμένους. Από πότε ο χωρισμός είναι αποτυχία και όχι απλά το κλείσιμο ενός κύκλου στη ζωή μας που θα σηματοδοτήσει την αρχή για πιο όμορφα πράγματα;

Η ελευθερία και η αγαπή πάνε μαζί και η μία δεν πρέπει να αναιρεί την άλλη. Και οι δύο είναι εξίσου απαραίτητες για την ευτυχία μας.
Μάλιστα όπως είπε και ο Osho, “η ελευθερία έχει μεγαλύτερη αξία από την αγάπη. Οπότε, αν η αγάπη καταστρέφει την ελευθερία, τότε δεν αξίζει. Η αγάπη μπορεί και να παραληφθεί.
Η ελευθερία πρέπει να διασωθεί. Η ελευθερία έχει μεγαλύτερη αξία. Και χωρίς ελευθερία δεν μπορείς ποτέ να είσαι χαρούμενος. Αυτό είναι αδύνατον!”

Η μία φτερούγα μας είναι η αγάπη και η άλλη φτερούγα μας είναι η ελευθερία. Χρειαζόμαστε και τις δύο φτερούγες για να πετάξουμε και για να πεταξούμε μαζί, πρέπει να έχω κι εγώ τις δύο κι εσύ. Μακριά από τα κόμπλεξ, τις ανασφαλείες, την κτητικότητα και τον εγωισμό που μπορεί να δημιουργεί μέσα μας ο έρωτας και η επιθυμία.

Θα πρέπει να με αφήνεις όταν θέλω, θα πρέπει να σε αφήνω όταν θέλεις. Καμία ρήτρα δεν μπορεί να μας στερεί τα αυτονοήτα και κανείς δεν ανήκει σε κανέναν. Υπάρχει μόνο το θέλω να είμαι εδώ. Και μαζί με το θέλω έρχεται και το μπορώ.

Δε θα σου ζητήσω ποτέ να μείνεις κι αν θέλεις να φύγεις δε θα σε σταματήσω.
Θα σου δείχνω, όμως, κάθε μέρα ότι θέλω να μείνεις.
Δε θα σε πάρω ποτέ τηλέφωνο για να σε ελέγξω. Θα περιμένω, όμως, πάνω από το τηλέφωνο μέχρι να γυρίσεις.
Δε θα ζητώ ποτέ να μου λες ότι μ’ αγαπάς, θα μου αρκεί να το βλέπω στα μάτια σου.
Δε θα σου δείξω ποτέ πόσο λυπάμαι όταν με πληγώνεις, όμως, ξέρω ότι θα νιώθεις τι νιώθω και τι θέλω να πω, χωρίς να μιλήσω.
Δε θα σου ζητώ να έρχεσαι, όμως, να ξέρεις ότι θα ήθελα να έρχεσαι κάθε μέρα.
Δε θα σου ζητήσω το “για πάντα”, όμως, να ξέρεις ότι το “για πάντα” μαζί σου, πάλι θα ήταν λίγο.
Δε θα σου πω ποτέ “όχι”, όμως, θα έχω εμπιστοσύνη ότι ξέρεις ποια είναι τα όρια.
Δε θα σε αφήσω ποτέ, αν δεν με αφήσεις.
Δε θα σε αφήσω ποτέ, αν μαζί είμαστε και οι δύο ευτυχισμένοι!