Γράφει η Κατερίνα Μιχελάκη
-Για που το βάλεις “εμπιστοσύνη”;
-Αποχωρώ, έχω δρόμο να διανύσω
-Μας εγκαταλείπεις;
-Φεύγω πάντοτε, όταν η αξία μου δεν είναι ανάλογη της συμπεριφοράς… είπε και ξεμάκρυνε.
Εμπιστοσύνη μια σημαντική έννοια στην ζωή των ανθρώπων, μια μικρή λέξη με ασήκωτο φορτίο και τεράστια σημασία, ίσως πιο δυνατή από τον έρωτα και την αγάπη.
Ένας θεμέλιος λίθος για οποιοδήποτε υγειές οικοδόμημα οικογενειακό, επαγγελματικό, φιλικό ή ερωτικό.
Να την τιμάς την αξία της εμπιστοσύνης, να την σέβεσαι και να μάχεσαι κάθε μέρα στο βωμό της. Να παραδίνεσαι στο όνομα της, γιατί η εμπιστοσύνη είναι ασφάλεια, ειλικρίνεια και κατανόηση.
Να μπορείς να νιώθεις ασφαλής σε εκείνη την αγκαλιά, να αφήνεσαι σε χέρια ανθρώπων που ισορροπούν πάνω σε τεντωμένα σχοινιά, ενώ από κάτω υπάρχουν μόνο κοφτερά βράχια και την ίδια ώρα να ξέρεις ότι όλα θα πάνε καλά.
Η εμπιστοσύνη σου προσφέρει θαλπωρή, σαν ήλιος που ζεσταίνει την καρδιά σου στο ψύχος των καταστάσεων.
Μα υπάρχουν κι εκείνοι οι άγραφοι νόμοι της, οι βαρυσήμαντοι, οι κώδικες που διαχωρίζουν, που θέτουν τα όρια και την κάνουν να ανασαίνει. Εκείνες οι πράξεις που της δίνουν πνοή και η απαραίτητη τήρηση των ορίων ισότιμα και από τις δυο πλευρές.
Όρια που χορεύουν στον ουρανό, υπό τη μελωδία ειλικρίνειας, που σαν κάποιος κάνει χώρο στο ψεύδος, την προδοσία και την απάτη αυτομάτως βρίσκεται στο κενό, ένα κενό που οδηγεί στο θάνατο αυτής της πολύτιμης αξίας.
Τι κι αν είμαστε άνθρωποι ισχυροί, πάντοτε θα παραπαίουμε μεταξύ σωστού και λάθους, θα κάνουμε σφάλματα, θα πέφτουμε, θα ξανασηκωνόμαστε και θα προχωράμε. Το θέμα είναι να εναρμονίσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο με τις εξωτερικές συνθήκες, να βαδίζουμε με τους συνοδοιπόρους μας, με γνώμονα την αυθεντικότητα, την τιμή και το σεβασμό.
Να μην “αδειάζουμε” τους ανθρώπους που είναι “γεμάτοι” από εμάς, να είναι ο λόγος μας πράξη, γιατί ο λόγος από μόνος του δεν αρκεί.
Αγάπη είναι να δίνεις στον άλλο την εξουσία σου, να του παραχωρείς το δικαίωμα μέχρι και να σε καταστρέψει, ενώ παράλληλα την εμπιστοσύνη ότι δεν θα το κάνει ποτέ.
Χρειάζεται χρόνος να την κατακτήσεις, χρειάζονται μάχες, αγώνας για να την πάρεις στα δυο σου χέρια, αλλά μπορείς και να την χάσεις σε μια στιγμή.
Γιατί η καλύτερη φίλη της εμπιστοσύνης είναι η πίστη, δυο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, όπως θα έπρεπε να είναι και οι σχέσεις των ανθρώπων… μα δεν είναι .
Γιατί τους ανθρώπους αν τους προδώσεις, δεν θα τους πονέσουν τα ψέματα που είπες, αυτά που έκανες ή δεν έκανες, μα το γεγονός ότι δεν θα μπορούν να σε εμπιστευθούν ξανά.
Μετά από μια προδοσία η εμπιστοσύνη είναι δύσκολο να σε πλησιάσει ξανά, γιατί έχει ένα καταραμένο ελάττωμα, δεν ξεχνά ποτέ και η περηφάνια της είναι πολύ ισχυρή.
Κι αν ακόμα μετά από πολύ κόπο και αγώνα καταφέρεις να την ξανακερδίσεις, ένα είναι σίγουρο, πως θα το κάνει με μισή καρδιά!
Δεν θα σου παραδοθεί ολάκερη όπως κάποτε, ίσως γιατί δεν θα σε αναγνωρίζει πια.
