Μην εγκαταλείπεις εκείνα που θες και σε θέλουν..

Χαρτογραφούσε όλο το βράδυ στα όνειρά μου και το πρωινό μας βρήκε αγκαλιά.

Χαζεύοντας ο ένας τον άλλον για να αρκεστούμε στον λίγο εναπομείναντα χρόνο μας.

Να μοιράζεσαι την καθημερινότητά σου με την εκλεκτή σου.

Να μαγειρεύεις με ένα ζευγάρι μάτια κολλημένα επάνω σου.

Να ψωνίζεις με ένα ζευγάρι ποδια ξοπίσω σου.

Και σαν κοπάσει η μέρα ένα ζευγάρι χέρια να τυλίγονται γυρω σου.

Καθημερινές ξεχασμένες συνήθειες που εγώ είχα ξεχάσει, περασμένα μεγαλεία που απλά τα είχα προσπεράσει.

Κι όμως κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν για να μας υπενθυμίζουν την ύπαρξη της ζωης, ναι της ολόκληρης που σε γεμίζει και δεν σου λείπει τίποτα, ξεχειλίζεις από αγάπη κι ομορφιά.

Η βούληση είναι πλευρά των δύο, ευτυχώς γιατί στο ένα θέλω πνίγεται το ανύπαρκτο άλλο.

Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω γιατί πλέον το αναπάντεχο προαίσθημα θα πρέπει να χαμηλώσει την ένταση της μουσικής μου, και να μου χαρίσει ένα φύλλο λευκό.

Είναι φορές όμως που όσα και να γράψεις δεν μπορούν εσωτερικά να σε καλύψουν, μοιράζεσαι όσα νιώθεις και μένεις να περιμένεις στα καλύτερα που θα ακολουθήσουν.

Τώρα θα μου πείς είσαι σίγουρος ότι θα είναι καλύτερα αυτά που θα έρθουν;

Φυσικά και όχι θα σου πω, αλλά επειδή όλα είναι στην θέληση μας εγώ θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να αγκαλιάσω το καλύτερο.

Μην εγκαταλείψεις εκείνα που θες, σε θέλουν κι εκείνα.

Και στο λευκό χαρτί μικρό παιδί που στέκει περιμένει.

Θαρρεί πως κάποτε θα ‘ρθεις και μοναχό προσμένει.