Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Ζωή!
Απίστευτη, ανατρεπτική, γεμάτη εκπλήξεις και απροσδόκητα είναι η ζωή.
Βρε δεν πα να τα βάζεις εσύ σε σειρά, δεν πα να τα τοποθετείς όλα όπως σου αρέσουν, δεν πα να τα ταξινομείς με το γούστο σου και με την βόλεψη σου. Θα έρθει η στιγμή που αυτό το γοητευτικό και άγριο πράγμα που λέγεται Ζωή, με μιας θα στα κάνει όλα άνω κάτω.
Πουτάνα όλα!
Κάθεσαι με ένα βιβλίο στο χέρι και νομίζεις ότι βάζεις εφόδια στη φαρέτρα σου. Μελετάς συμπεριφορές και αποκτάς εμπειρίες και όλο αυτό πιστεύεις ότι σε καθιστά ικανό να την αντιμετωπίσεις άξια. Ακούς συμβουλές ειδικών για το πως χειρίζεσαι καταστάσεις ιδιαίτερες και ζόρικες. Τρέχεις σε επιστήμονες να σου δώσουν τα φώτα τους για να είσαι έτοιμος να την παλέψεις. Σκέφτεσαι ότι μεγάλωσες, διάβασες, έμαθες, έπαθες, είδες και λες μέσα σου, όλα καλά, είμαι πανέτοιμος.
Τρομάρα σου!
Σηκώνεις τα μανίκια σου και οργανώνεις το αύριο σου. Βάζεις στόχους και είσαι βέβαιος ότι τους έχεις, ότι είναι εφικτοί και εύκολοι για σένα. Πορεύεσαι με δεδομένα στην τσέπη σου, θεωρώντας τα σίγουρα και για πάντα δικά σου.
Σίγουρα αισθήματα, σίγουροι άνθρωποι, σίγουρα αγαθά, σίγουρες επιτυχίες, σίγουρα αύριο ή σίγουρες αποτυχίες.
Τι λες μωρέ;
Το μόνο σίγουρο, φίλε μου, είναι η πορεία που έχεις διαγράψει μέχρι σήμερα, το μόνο σίγουρο είναι η στιγμή που ζεις τώρα. Για το μετά, για το επόμενο λεπτό, τίποτα δεν είναι σίγουρο, για την επόμενη ώρα δεν έχεις ιδέα τι θα σου σκάσει, δεν έχεις ιδέα τι θα σου ξημερώσει η επόμενη μέρα σου.
Είναι απίστευτο πόσο εύκολα όλα τα δεδομένα σου μπορούν να γίνουν ζητούμενα ή όλα τα ζητούμενα να γίνουν δεδομένα.
Είναι σοκαριστικό το πόσο εύκολα χάνεις ανθρώπους σου, το πως προδίδονται αισθήματα σου, το πως ξεγυμνώνονται όνειρα και ελπίδες σου ή πόσο εύκολα το μαύρο γίνεται άσπρο.
Είναι ανατριχιαστικό το πόσο αόριστο, ανεξέλεγκτο και απρόσμενο είναι το αύριο. Το πόσο μικρός και αδύναμος είσαι τελικά, το πόσο αστεία ακούγεται εκείνη η έκφραση, που πολλές φορές σου έχουν πει, “πάρε την Ζωή στα χέρια σου”.
Χαχα, πλάκα έχεις!
Σκάει στα γέλια η Ζωή αδερφέ κάθε φορά που εσύ κάνεις όνειρα. Κάθε φορά που προγραμματίζεις το μέλλον σου η Ζωή γελάει μαζί σου και σε κοροϊδεύει. Σου ρίχνει φάσκελα, σου κουνάει κοροϊδευτικά το κεφάλι της, σε κοιτά με ένα μειδίαμα στο βλέμμα της. “Χτύπα τον κώλο σου εσύ, εγώ θα σου πω τι θα γίνει”… κάπως έτσι πρέπει να σκέφτεται η ρουφιάνα!
Είναι μεγάλο κωλόπαιδο η Ζωή, ότι γουστάρει κάνει χωρίς να ρωτά την γνώμη σου, χωρίς να ακούει τι θες.
Εκείνη σε ορίζει και σε εξουσιάζει, εκείνη σε πάει και σε φέρνει.
Εκείνη κάποιες φορές θα σε “πηδήξει” αλύπητα ή θα σε κάνει μάγκα.
Η Ζωή, φίλε μου, είναι αυτή που θα γίνει άνεμος στα πανιά σου ή άπνοια στασιμότητας. Η Ζωή θα σου σιγοπριονίσει τα φτερά σου ή θα στα κολλήσει για να πας πολύ ψηλά. Αυτή θα σου ζεστάνει την ψυχή ή θα στην κάψει. Αυτό το πράγμα που λέγεται Ζωή θα σε κάνει δαίμονα ή θα σε αποθεώσει. Θα κάνει τους χειμώνες σου καλοκαίρια ή τα καλοκαίρια σου χειμώνες. Θα σε απογοητεύσει ή θα σε γοητεύσει. Θα σε πουλήσει ή θα σε αγοράσει. Θα σου βάλει αρχές ή τέλος.
Μην τρελαίνεσαι λοιπόν.
Μην ακούς παπαριές του τύπου “ορίζεις την μοίρα σου” ή “ελέγχεις την ζωή σου”. Ελάχιστα είναι αυτά που μπορείς μόνος σου να καθορίσεις.
Ονειρέψου, πίστεψε, κράτα ζωντανές ελπίδες, περίμενε καλύτερα αύριο, είναι εντελώς ανθρώπινο.
Απογοητεύσου, βάλε μαύρα, πέσε στα πατώματα, πες δεν έχω ελπίδα και αυτό ανθρώπινο είναι.
Όμως, κράτα πάντα μια πισινή, μείνε έτοιμος για τις στραβές ή τις καλές που σε περιμένουν χωρίς να το ξέρεις στην γωνία. Γιατί αύριο είναι μια άλλη μέρα και όλα είναι δυνατά και αδύνατα.
Τις πιο πολλές φορές η Ζωή έχει άλλα σχέδια για σένα, κάποιες φορές χειρότερα και κάποιες άλλες καλύτερα. Και εκεί που λες είναι όλα μαύρα, σου σκάει ένας ήλιος λαμπερός, που μένεις μαλάκας!
Και εκεί που λες “όλα καλά” σου ρίχνει τέτοια φάπα που δεν ξέρεις από που σου ήρθε!
Και να θυμάσαι, όταν εσύ κάνεις σχέδια για το μέλλον σου η “Ζωή” σκάει στα γέλια.
Νόμος!