Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Σώπασε λίγο.
Άσε έξω την βουή και σώπασε.
Την στιγμή που ψάχνεις να βαφτίσεις “κατάλληλη”, είναι το τώρα.
Ούτε πριν, ούτε μετά.
Τώρα.
Σώπασε και κοίτα λίγο γύρω σου.
Αυτό που έβλεπες για αδιέξοδο, αυτό που φοβήθηκες για τέλος, έχει μπροστά του θάλασσα και ουρανό.
Έχει διεξόδους.
Αν ο δρόμος σου μπροστά τελείωσε, κοίτα πάνω.
Κοίτα κάτω.
Ακόμα κι ο γκρεμός, αφετηρία είναι αρκεί να σταματήσεις να κάνεις φασαρία για να μην ακούς τον εαυτό σου.
Δεν υπάρχει άλλη κατάλληλη στιγμή.
Την κατάλληλη στιγμή, την λένε “τώρα”.
Τώρα θα ξανασυστηθείς με την ζωή και θα μάθεις πως το άλλο της όνομα είναι το ρίσκο.
Πάρε ανάσα, κλείσε τα μάτια, κι όπως θα πέφτεις, όλα θα γίνονται ξεκάθαρα.
Πρώτα εκείνοι που σε πρόδωσαν. Μικρά ανθρωπάκια, λίγα και άχρωμα, χρειάστηκαν να πάρουν ζωή από τον πόνο που σου προκάλεσαν.
Και λοιπόν;
Εσύ ζεις. Η πλάτη σου έμαθε από πληγές κι η ψυχή σου θωρακίστηκε για να μην αγγίζεται.
Και μην ξεχνάς, πως ο μόνος προδότης στην ιστορία που ένιωσε τύψεις.. ήταν ο Ιούδας!
Κι εσύ θα συνεχίσεις να πέφτεις.. κι όσο θα φτάνεις χαμηλά θα περνάνε από μπροστά σου εκείνοι που έφυγαν.
Ένας ένας οι μικροί λιποτάκτες της ζωής σου.
Δρόμο τους καλό να λες. Δεν άντεξαν, δεν πειράζει. Δεν είναι κακό.
Τόσο μπορούσαν, τόση ήταν το ανάστημά τους.
Μην το κουράζεις, έφυγαν. Σου άδειασαν χώρο..
Τώρα πια κοντεύεις ν’ αγγίξεις τη θάλασσα.
Τώρα είσαι εσύ κι ο εαυτός σου.
Εσύ κι εσύ. Εσύ και η ψυχή σου.
Γυμνή. Σημαδεμένη. Πληγωμένη. Ραγισμένη.
Μην φοβάσαι. Κοίτα τις ρωγμές. Είναι οι φορές που έσπασες κι έγινες κομμάτια.
Είναι η ομορφιά σου αυτές οι ρωγμές.
Τώρα, εσύ κι η θάλασσα.
Είναι δικαίωμά σου αν θα βουτήξεις, αν θα φτάσεις στον πάτο, αν θα πνιγείς ή αν θα κολυμπήσεις.
Είναι δικαίωμά σου αν θα πετάξεις ψηλά.
Είναι δικαίωμά σου η λύτρωσή σου!
Είναι επιλογή σου η ζωή σου.
Σώπασε.
Μην κάνεις άλλο θόρυβο.
Κοίτα ψηλά και πάρε δύναμη από εκείνους που έφυγαν κι είναι τα φτερά σου.
Κοίτα χαμηλά και θυμήσου.
Κοίτα μέσα σου την ψυχή σου.
Είσαι ελεύθερος..
Other Articles
Μεγαλώνω σου λέω.. και φοβάμαι!
