Αναντικατάστατος έρωτας, είναι μόνο η σοκολάτα!

Γράφει η Νόνη Διολή

Είναι μια από εκείνες τις νύχτες πάλι,
μια από εκείνες τις νύχτες που μου λείπεις πολύ
που σε σκέφτομαι συνέχεια
που δε μπορώ να μη σ΄ έχω μαζί μου,
που δεν μπορώ να διανοηθώ τον εαυτό μου χωρίς εσένα.

Κοιτάζω το ρολόι, περασμένα μεσάνυχτα
κρυώνω αλλά το πάπλωμα μου δεν φαίνεται ικανό να με κρατήσει μακριά σου
νιώθω σπασμούς στο σώμα μου από την έλλειψή σου
πονάω
σε θέλω

Σηκώνομαι,
διστάζω λίγο
όχι δεν πρέπει να υποκύψω
πρέπει να σε αποφύγω
πρέπει να σε κρατήσω σε απόσταση
πρέπει να φανώ δυνατή.

Κοντοστέκομαι στην πόρτα που οδηγεί σ΄ εκείνο το καταραμένο δωμάτιο που βρίσκεσαι
ετοιμάζομαι να γυρίσω πίσω και να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου
να κρυφτώ κάτω από τα σκεπάσματα και να κάνω πως δεν υπάρχεις.

Υπάρχεις όμως
είσαι εκεί και με περιμένεις
σχεδόν σε βλέπω να μου γνέφεις
σε νιώθω να με προκαλείς.

Κλείνω τα μάτια μήπως και εξαφανιστείς
μήπως και ξορκίσω τη σκέψη σου
αλλά δεν μπορώ, μου είναι αδύνατον.
Τ΄ ανοίγω και βλέπω τον εαυτό  μου να σε αγγίζει,
σε γδύνει αργά, σχεδόν βασανιστικά
αρχίζω από το πάνω μέρος σου
σκίζω όλο εκείνο το περιττό και άχρηστο υλικό που κρύβει το σκουρόχρωμο κορμί σου και αφήνω τη γλώσσα μου να περιγράψει το σχήμα σου.

Σε βάζω αργά στο στόμα μου και αρχίζω να σε δαγκώνω λάγνα και με πάθος
δεν αντιστέκεσαι
λιώνεις αργά – αργά στη γλώσσα μου και δεν διαμαρτύρεσαι καθόλου
γεμίζεις τον ουρανίσκο μου με τη γεύση σου
και κάνεις τη γλώσσα μου να σε στριφογυρίζει όλο και πιο έντονα όλο και πιο δυνατά για να απολαύσει κάθε σταγόνα σου που τρέχει πάνω της.

Σκίζω γρήγορα και το υπόλοιπο ασήμαντο περιτύλιγμά σου και σε γεύομαι μέχρι το τέλος
κομμάτι – κομμάτι
στάλα  – στάλα
με τη γλώσσα μου, με τα δόντια μου
αδυνατώ να σε χορτάσω
δεν θέλω να τελειώσεις
είμαι τρελή για σένα
το νιώθω πως παραλογίζομαι
μα είναι τελείως ανεξήγητο το πάθος και ο έρωτας που μου προκαλείς.

Έχω πια φτάσει να σε τελειώσω
δεν θέλω
σε βασανίζω ακόμη πιο πολύ
σε παιδεύω μέσα στο στόμα μου’
σε γλείφω, σε ρουφάω
σε βάζω σε βγάζω από το στόμα μου
και εσύ
εσύ το αισθάνεσαι πως δεν μου φτάνεις, δεν μου αρκείς
αλλά δεν μπορείς άλλο,
εκρήγνυσαι μέσα στο στόμα μου
και γεμίζεις με τη γλύκα σου όλους τους κάλυκες της γλώσσας μου.

Όνειρο,
γλείφω τα χείλη μου μα έχεις πια τελειώσει, δεν είσαι εκεί  σώμα μου συμπαγές
η ανάμνηση σου μόνο είναι πια
να μου θυμίζει πως γι άλλη μια φορά δεν μπόρεσα ν΄αντισταθώ στον εθισμό και στην εξάρτηση σου
δεν μπόρεσα να φανώ δυνατή και να πολεμήσω ενάντια αυτή τη δίχως λογική έλξη που μου ασκείς
ω, ναι!

ΣΟΚΟΛΑΤΑ
είσαι το ναρκωτικό μου, ό έρωτας μου ο μεγάλος, ο παράφορος, ο ασύγκριτος
κι όσο ζω και υπάρχω θα σου αφιερώνω τις μέρες μου τις νύχτες μου
τα δευτερόλεπτα και τα λεπτά μου
είσαι το «μαζί» μου, το «πάντα» μου και το «παντού» μου!

Chocoholic for ever!