Γράφει η Σοφία Σοφιανίδου
Ζούμε σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να χρειάζονται φίλτρα. Στις φωτογραφίες, στις λέξεις, ακόμα και στα συναισθήματα.
Όλοι ψάχνουμε τρόπους να φανούμε λίγο πιο «ενδιαφέροντες», λίγο πιο «τέλειοι».
Και κάπου εκεί, στην προσπάθεια να εντυπωσιάσουμε, χάνουμε τον πιο δυνατό μας σύμμαχο. Τον εαυτό μας.
Γιατί τελικά οι άνθρωποι δεν έλκονται από την τελειότητα.
Έλκονται από την αλήθεια.
Από εκείνον που γελάει χωρίς να υπολογίζει αν φαίνεται όμορφος.
Από εκείνη που μιλάει με πάθος, χωρίς να σκέφτεται αν ακούγεται «πολύ».
Από τον άνθρωπο που δεν παριστάνει τίποτα. Απλώς είναι.
Η αυθεντικότητα έχει μια σπάνια ομορφιά. Δε φωνάζει, δεν προσπαθεί, δεν επιδεικνύεται.
Κερδίζει τους άλλους αθόρυβα, μέσα από τη γνησιότητα των κινήσεων και τη διαφάνεια του βλέμματος.
Γιατί όσο πιο άνετος είσαι με αυτό που είσαι, τόσο πιο άνετα νιώθουν κι οι άλλοι κοντά σου.
Η ανάγκη να εντυπωσιάσουμε κρύβει φόβο. Τον φόβο πως δεν είμαστε αρκετοί όπως είμαστε.
Μα η αλήθεια είναι πως τίποτα δε συγκρίνεται με την ομορφιά ενός ανθρώπου που έχει αποδεχτεί τον εαυτό του.
Που δεν προσπαθεί να πείσει κανέναν, γιατί ξέρει ποιος είναι.
Αυτός ο άνθρωπος εκπέμπει μια σιγουριά που δεν μπορεί να φτιαχτεί ούτε να αντιγραφεί.
Είναι το είδος της ενέργειας που κάνει τους άλλους να γυρνούν το βλέμμα χωρίς να καταλαβαίνουν ακριβώς το γιατί.
Όταν σταματάς να προσποιείσαι, κάτι αλλάζει βαθιά μέσα σου.
Η φωνή σου γίνεται πιο καθαρή, το χαμόγελό σου πιο ζωντανό.
Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα. Κι αυτό σε κάνει ελεύθερο.
Κι αυτή η ελευθερία είναι που κάνει τους άλλους να σε προσέχουν πραγματικά.
Όχι γιατί είσαι τέλειος, αλλά γιατί είσαι αληθινός.
Η αλήθεια είναι ελκυστική.
Γιατί όλοι ψάχνουμε μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο πρόσωπα και ρόλους κάτι που να μοιάζει αληθινό.
Κάποιον που να μην προσπαθεί.
Κάποιον που να θυμίζει ότι η απλότητα είναι η πιο βαθιά μορφή ομορφιάς.
Και κάπως έτσι, χωρίς να το καταλάβεις, εντυπωσιάζεις περισσότερο από ποτέ.
Όχι επειδή το επιδίωξες, αλλά επειδή στάθηκες γυμνός από ψεύτικα στολίδια. Απλώς ο εαυτός σου.
Κι αυτό, τελικά, είναι ό,τι πιο σπάνιο μπορεί να βρει κανείς.
