Το ένστικτο δεν το ξεγέλασε ποτέ η λογική..
Σε συναντώ τυχαία. Μου είσαι παντελώς άγνωστος. Ένας απλός περαστικός ή μόλις συστηθήκαμε. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα για σένα, για το ποιος είσαι ή ποιος είναι ο χαρακτήρας σου. Η πρώτη εντύπωσή μου για το πρόσωπό σου αποτυπώνεται στο μυαλό μου, καθώς σε παρατηρώ. Αντιλαμβάνομαι απ’ το βλέμμα σου και τον τρόπο που με κοιτάζεις, πώς με κάνεις να αισθάνομαι.
Οι χειρονομίες σου κι ο τόνος της φωνής σου όταν μου μιλάς λένε πολλά για σένα. Επίσης, οι μορφασμοί σου δηλώνουν πόσο με συμπαθείς ή με βλέπεις αδιάφορα. Οι γκριμάτσες σου προδίδουν, αν σου αρέσει να συζητάς μαζί μου. Κι ένα σύνολο πραγμάτων που παρατηρώ σε σένα συμπληρώνουν την εικόνα σου και με κάνουν να νιώθω οικεία ή όχι.
Όλα ξεκινούν απ’ την αλληλεπίδραση των ανθρώπινων αισθήσεων. Βλέπω, ακούω, αισθάνομαι, μυρίζω, γεύομαι. Όταν έρχομαι σε επαφή με καθετί που κεντρίζει το ενδιαφέρον, ξεκινά ένας πόλεμος συναισθημάτων στον εγκέφαλο που μας επιτρέπει ή δε μας επιτρέπει ν’ αντιληφθούμε θετικά ή αρνητικά ό,τι συμβαίνει κοντά μας.
Όταν πρόκειται βέβαια για ανθρώπινες σχέσεις μπαίνει δυνατά στο παιχνίδι η έκτη αίσθηση. Και δεν είναι άλλη απ’ τη διαίσθηση. Η φύση μας έχει προικίσει μ’ αυτό το όπλο-ασπίδα σ’ οποιαδήποτε περίσταση απαιτεί την ενόρασή μας. Άλλοι σε μεγαλύτερο κι άλλοι σε μικρότερο βαθμό τη χρησιμοποιούμε για να κρίνουμε, να συγκρίνουμε και στο τέλος να εγκρίνουμε ή ν’ απομακρύνουμε χαρακτήρες.
Σημάδια, κινήσεις κι ένα χαμόγελο είναι καθοριστικά πολλές φορές για να σε βοηθήσουν να νιώσεις την αύρα που εκπέμπουν οι άνθρωποι γύρω σου. Καθημερινά συναναστρεφόμαστε κόσμο. Στο δρόμο, στη δουλειά, στα μαγαζιά θα έρθουμε σ’ επαφή μ’ ένα σωρό άτομα που, θέλοντας και μη, θα υπάρξει μια αλληλεπίδραση. Θ’ ανταλλάξουμε δεκάδες κουβέντες και βλέμματα. Θα θυμώσουμε, θα διαφωνήσουμε, θα χαρούμε, θα προβληματιστούμε. Όπως και να ‘χει, κάτι θα δώσουμε και κάτι θα πάρουμε.
Πολλές φορές απ’ τις εκφράσεις των ανθρώπων μπορούμε να διαπιστώσουμε πολλά για το χαρακτήρα τους, ακόμη κι αν δεν τους γνωρίζουμε σε βάθος. Ο μορφασμός είναι μια αντίδραση του οργανισμού σε κάθε συναίσθημα, που μας προκαλεί ένα ερέθισμα. Αν η παρουσία σου είναι ευχάριστη για το άτομο που έχεις απέναντί σου, το αντιλαμβάνεσαι απ’ τη χαρά που ζωγραφίζεται στο βλέμμα του όταν σε κοιτάζει.
Οι κινήσεις του είναι προσιτές κι η γλώσσα του κορμιού του δείχνει πως όλα τα μέλη του σώματός του είναι στραμμένα προς το μέρος σου. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως νιώθει οικεία μαζί σου και κάθε μέλος του αντιδρά με κάθε τρόπο θετικά. Αντίθετα, αν κοντά σου υπάρξει κάποιος ο οποίος για τον οποιαδήποτε λόγο δεν είναι ανοιχτός προς σε σένα ή δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα οι χαρακτήρες σας το αντιλαμβάνεσαι απ’ το πως και κατά πόσο σε πλησιάζει.
Το να θέλει να βρίσκεται ή να μη βρίσκεται δίπλα σου ή ν’ αδιαφορεί όταν μιλάς είναι ένα σημάδι πως πιθανότατα δεν ταιριάζουν οι ιδιοσυγκρασίες σας. Αυτό αυτόματα σε κάνει να δημιουργείς μια συγκεκριμένη άποψη γι’ αυτό το άτομο η οποία δύσκολα αλλάζει στην πορεία. Κι έτσι ασυναίσθητα πάντα μπαίνεις στη διαδικασία να ψυχογραφείς τους άλλους.
Η συναισθηματική νοημοσύνη σε βοηθάει να διαβάζεις τα σημάδια που σου στέλνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στο περιβάλλον σου. Συνήθως οι πρώτες εντυπώσεις που μας αφήνει κάποιος είναι καθοριστικές για να μπορέσουμε να καταλάβουμε το ποιόν του. Αν θα γίνει φίλος μας, σύντροφός μας, αν πρόκειται για μια απλή συναναστροφή, αν υπάρχει συμπάθεια ή αντιπάθεια.
Λένε πως το ένστικτο δε σε ξεγελάει ποτέ. Εμπιστεύσου το και θα σ’ οδηγήσει στο σωστό συμπέρασμα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει κι απόλυτα πως πάντα θα πράττεις το σωστό ακούγοντάς το. Γιατί όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες συμπεριφορές, τίποτα δεν είναι απόλυτο.
Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να ξεγελαστείς και να νιώσεις πως έκανες λάθος για κάποιον. Πως δεν τον έκρινες σωστά και να διχαστείς. Αυτό συμβαίνει βέβαια σε περιπτώσεις που κάποιος πιθανόν να προσποιείται. Που ξέρει να κρύβει τα συναισθήματά του. Έτσι σου είναι αδύνατο να τα διαβάσεις. Και πλανάσαι πλάνην οικτράν. Το προαίσθημα πάει περίπατο και μένεις ν’ αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά.
Σε κάθε περίπτωση αυτό δε σε πτοεί και προχωράς ακάθεκτος. Άλλωστε είναι τόσο όμορφο να διαβάζουμε στο πρόσωπο του άλλου καθετί που αισθάνεται για εμάς. Την αγάπη, το σεβασμό, τη λύπη, τη συμπάθεια, το φόβο, την απογοήτευση.
Μ’ ένα μόνο κοίταγμα να μπορείς να πεις πως ναι, αντιλαμβάνομαι τα συναισθήματά σου κι ανταποδίδω αναλόγως. Πορεύομαι μ’ αυτά για να σε μάθω. Διαχειρίζομαι την αύρα σου και καθοδηγούμαι για ν’ αναλύσω την ψυχή σου. Αυτό έχει σημασία. Να εμβαθύνουμε στην αναγνώριση του εσωτερικού κόσμου. Όχι απλώς να κοιτάμε, αλλά να διαβάζουμε. Να βλέπουμε πιο βαθιά κι όχι επιφανειακά.
Το ένστικτο είναι ένα χάρισμα. Δεν είναι επίκτητο, μα ένα δώρο ζωής. Και τα δώρα που μας χαρίστηκαν πρέπει να τα αποδεχόμαστε με χαρά κι ευγνωμοσύνη.
Γράφει η Μαίρη Νταουξή