Πρώτη φορά λέω “δεν πειράζει” και το εννοώ..

Γράφει η Ελένη Σάββα

Ο χρόνος που περάσαμε μαζί, μπορεί να μην ήταν πολύς, μα ήταν αρκετός. Ακριβώς αρκετός, για να καταλάβω τι αξίζω. Αρκετός, για να αρχίσω πια να κοιτάω γύρω μου καθαρά, χωρίς σύννεφα και σκόνη. Αρκετός, για να προσέξω πως η φύση δεν σταματάει ποτέ να κάνει θαύματα.

Και δεν πειράζει που έφυγες. Δεν πειράζει που χρειάστηκε να πονέσω για να δω καθαρά. Πρώτη φορά λέω “δεν πειράζει” και το εννοώ. Μα το εννοώ, αλήθεια το λέω! Κι αν πόνεσα, όλα όσα ήρθαν μετά, ήταν καλύτερα. Κοίτα να δεις που θα αρχίσω να πιστεύω αυτό που λένε “πρέπει να ζήσεις την βροχή για να εκτιμήσεις τον ήλιο”.

Όταν ζεις την καταιγίδα, μαθαίνεις να τα εκτιμάς όλα! Και τις καταιγίδες, και τον ήλιο, και το ουράνιο τόξο, όλα!

Η ουσία είναι αλλού. Η ουσία, είναι να καταφέρεις να δεις πως η βροχή, είναι απλά βροχή, και είναι αναπόφευκτη! Η ουσία είναι να δεις, πως ακόμα κι αν βραχείς μια, δύο, τρείς φορές, ε, δεν έγινε και τίποτα! Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Να αρχίσεις να απολαμβάνεις την βροχή. Οι άλλοι γύρω να παραπονιούνται, κι εσύ να βλέπεις τα καλά που φέρνει η βροχή.

Γι’ αυτό σου λέω, τι κι αν ήταν λίγος ο χρόνος μαζί σου και μάλιστα βροχερός, μου έμαθε τόσα πολλά. Κι αν μη τι άλλο, μου έμαθε να κοιτάω ψηλά! Χρειάζεται ξέρεις να κοιτάς τον ουρανό, να τον περιεργάζεσαι, να τον αγαπάς!

Χρειάζεται να ψάχνεις το φως, και να πηγαίνεις προς τα εκεί.

Τα λόγια, θα μένουν πάντα λόγια, κι ας χάνονται. Πρέπει να φροντίζουμε να κρατάμε πάντα τα καλά στην καρδιά μας, μπας και καμιά φορά ξεμείνουμε κι απελπιστούμε. Θα έχουμε ένα σωσίβιο. Θα πιαστούμε από αναμνήσεις ή λόγια αγαπημένα, και θα χαμογελάσουμε.

Τι άλλο χρειάζεται από ένα χαμόγελο για να γίνει φωτεινή η μέρα; Ας είναι και ψεύτικο! Πάντα φτιάχνει τη διάθεση. Ξεκίνα από ένα ψεύτικο, όπως είχα ξεκινήσει κι εγώ φεύγοντας. Θα έρθουν πολλά αληθινά στη συνέχεια!