Εκείνος που σε πόνεσε, δεν θα γίνει ποτέ η ευτυχία σου
Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη
Πάντα υπάρχει κάποιος που θα έδινες τα πάντα για να είσαι μαζί του. Συνήθως, όμως, αυτό το άτομο δεν είναι εκείνο που σου προσφέρει την ευτυχία, αλλά κάποιος που προσπαθείς απεγνωσμένα να προσεγγίσεις. Μπορεί να είναι ένας από τους λόγους που ξοδεύεις τον μισό σου μισθό σε ψυχολόγους και τηλεφωνείς στους φίλους σου στις μικρές ώρες της νύχτας.
Ό,τι κι αν νιώθεις, προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι αυτός ο άνθρωπος είναι «ακατάλληλος». Η λογική σου το λέει, το λέει η μάνα σου, οι φίλοι σου, οι συνάδελφοί σου. «Τόσα σου έχει κάνει και ακόμα ασχολείσαι;». Θυμώνεις με τον εαυτό σου. Βλέπεις ότι στην καλύτερη περίπτωση, η κατάσταση δεν προχωράει, ότι τα συναισθήματα δεν είναι αμοιβαία, και ότι αυτή η σχέση έχει μια δόση αυτοκαταστροφής. Αυτό το άτομο μπορεί να σου βγάζει τον χειρότερό σου εαυτό, να είναι ο λόγος που είσαι δυστυχισμένος, που τίποτα γύρω σου δεν σε συγκινεί και που δεν προχωράς. Σε πείθουν. Και έπειτα πείθεις και τον εαυτό σου. Ότι πρέπει πάση θυσία να μείνεις μακριά. Ότι αυτό το άτομο δεν είναι το πεπρωμένο σου, ότι δεν θα σου προσφέρει αυτά που ζητάς. Ότι πολεμάς για προσδοκίες που μόνος σου έχεις χτίσει στο μυαλό σου, ότι στην πραγματικότητα δεν είσαι ερωτευμένος με το άτομο, αλλά με την εικόνα που έχεις δημιουργήσει.
«Δεν είναι δυνατόν να σου αρέσει όλο αυτό. Δεν γίνεται να πονάς και να το απολαμβάνεις. Είναι αδιανόητο να πληγώνεσαι και να θέλεις να μείνεις. Μάλλον έχεις βάλει στοίχημα με τον εαυτό σου ότι θα καταφέρεις να αλλάξεις αυτό το άτομο, ότι θα το φέρεις στα μέτρα σου, ότι θα πετύχεις να έρθει με τα νερά σου. Τι είσαι εσύ; Κάποιος που τα παρατάει στο πρώτο εμπόδιο;».
Ξαναγυρνάς. Ξανά και ξανά στο ίδιο άτομο. Παίζεις την ιστορία σου σε επανάληψη, περιμένοντας ένα διαφορετικό τέλος. Δεν ξέρεις από πού πηγάζει αυτή σου η πεποίθηση, αλλά είσαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή το happy end θα έρθει. Μέχρι που κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι έχεις πληγώσει τον εαυτό σου με τις επιλογές σου και ότι η καλύτερη λύση είναι να φύγεις οριστικά. Άλλωστε, ακόμα κι αν μείνεις, τα πράγματα δεν θα είναι όπως τα έχεις πλάσει στο μυαλό σου. Στην καλύτερη περίπτωση, θα συμβιβαστείς με κάτι που δεν θα σου φέρνει χαμόγελα, που θα τσιτώνει το νευρικό σου σύστημα και θα δοκιμάζει τις αντοχές σου.
Ένας άνθρωπος που σε κάνει να πονάς ψυχικά, που σε έχει κάνει να βιώσεις συναισθηματική κακοποίηση, δεν πρόκειται να γίνει η ευτυχία σου, όσο κι αν προσπαθήσεις. Φύγε. Όχι για τη μάνα σου που θέλει να σε δει ευτυχισμένο, όχι για τους φίλους που φωνάζουν εδώ και καιρό, αλλά για σένα, που αξίζεις τουλάχιστον κάποιον που θα βλέπει ότι υπάρχεις και θα εκτιμά αυτά που έχεις να προσφέρεις. Κάποιον που δεν θα σε κάνει να δακρύζεις, που δεν θα είναι η αφορμή να αμφιβάλλεις για την αξία σου και να τρέμεις πάνω από ένα τηλέφωνο που δεν χτυπά ή μένει σε αναπάντητες κλήσεις.
Φρόντισε η επόμενη επιλογή σου να είναι δίπλα σου και να θέλει να χτίσετε κάτι μαζί.