Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη.
Να κάνετε αγκαλιές. Να βάζετε τον άλλο ανάμεσα στα χέρια σας. Να δίνετε από αυτές τις αληθινές αγκαλιές, όχι τις ψεύτικες, τις δήθεν. Να έχετε ένα χαμόγελο στα χείλη όταν αγκαλιάζετε.
Κάθε κύτταρο του κορμιού σας να μαρτυράει τη χαρά σας. Αγκαλιές στα ευχάριστα και τα δυσάρεστα. Να δένεστε με τον άλλο με ένα μαγικό τρόπο.
Να γίνεστε καταφύγιο στις δύσκολες στιγμές. Όταν σκάνε τα κύματα το ένα μετά το άλλο, να γίνεστε η γαλήνη που αποζητά.
Και βασικό! Μην τις σπαταλάτε σε ανθρώπους που δεν τις σέβονται.
Μπαίνουν μέσα στην αγκαλιά σου, τη κομματιάζουν και μετά φεύγουν. Και μένεις εσύ κενός, άδειος και όταν πας να την προσφέρεις, αδυνατείς γιατί σου τη διέλυσαν.
Είναι καταφύγιο η αγκαλιά και όσα χρόνια και να περάσουν πάντα θα την αποζητάμε σαν μικρά παιδιά.
Σ’ευχαριστώ που υπάρχεις..
Η αρχή και το τέλος της ζωής σου, είσαι εσύ!
