Όσο την φοβάσαι την αγάπη, την διώχνεις μακριά..

Το να παραμένεις νέος είναι επιλογή.

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.

Και εσύ λες ότι φοβάσαι την αγάπη. Και εγώ σου λέω ότι φοβάσαι μήπως δεν αγαπηθείς. Μήπως απορριφθείς. Μήπως πονέσεις. Όμως ζωή χωρίς αγάπη γίνεται; Αυτό να φοβάσαι. Την απουσία της αγάπης, του έρωτα, της αγκαλιάς.. Όταν αισθανθείς ότι τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδόσου και μη σκέφτεσαι το αύριο.

Ζήσε τη και στο λίγο και στο πολύ. Άφησέ την να καθοδηγήσει τα βήματά σου. Μην τη φοβηθείς! Και πάλι λες φοβάσαι να προσπαθήσεις ξανά. Όχι, δε φοβάσαι αυτό. Φοβάσαι μην την ξαναπατήσεις. Μα γιατί σκέφτεσαι έτσι; Γιατί το μυαλό σου πηγαίνει στο αύριο προσπερνώντας το σήμερα; Και αν με χωρίσουν; σκέφτεσαι. Άρα δε φοβάσαι τον ίδιο τον χωρισμό αλλά μην το κάνουν πρώτα οι άλλοι και πονέσεις ξανά. Είναι όμως λύση να κλείνεις μάτια και αυτιά στην ανθρώπινη επαφή και στην ερωτική πρόκληση;

Η αγάπη, είναι προσωπική υπόθεση σου λέω..

Τόσο πολύ φοβάσαι την απόρριψη; Φύγε από τους φόβους σου. Φόβισέ τους! Δείξε τους πως αδιαφορείς γι’αυτούς. Ξεκίνα να πιστεύεις, να ελπίζεις, να εμπιστεύεσαι, να χαμογελάς.. Σταμάτα να παραπονιέσαι, να είσαι καχύποπτος, να αμφισβητείς, να κατσουφιάζεις, να φοβάσαι.. Ποτέ δεν είναι αργά για νέα οπτική, για νέο ξεκίνημα! Τώρα είναι η ώρα!