Υπάρχουν κι αυτοί που θέλησαν το “μαζί”, μα δεν τους θέλησε εκείνο.

Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης

Απαγορευμένο, μυστικό, παράνομο, αμαρτωλό;
Τι σχέση έχουν αυτές οι λέξεις με το “μαζί” και τι με τον έρωτα; 
Πότε το “μαζί” δεσμεύει και πότε αφορά μόνο έναν; 
Πότε αποφάσισες να είσαι το βαρόμετρο σε μια τέτοια σχέση και να αλλάζεις τη δυναμική, θέλοντας να μπεις στη μέση; 

Όποτε και να το αποφάσισες, αν δεν υπάρχει κενό στη μέση, δεν θα μπεις. 
Ποτέ δεν φταίει ο τρίτος, κι αυτό είναι νόμος. Ο τρίτος θα προσπαθήσει, όταν κάποιος του δώσει το δικαίωμα. Κι ακόμα κι αν πάρει το δικαίωμα χωρίς να του το δώσει κανείς, όταν εισπράξει το “όχι”, αυτομάτως θα έχει αναιρεθεί και η προσπάθειά του. 

Και εκεί είναι και η στιγμή που πρέπει να ξέρεις ότι είναι η ώρα να αποχωρήσεις. Δεν έχεις δουλειά ανάμεσα σε δυο που δεν έχουν καμία πρόθεση να σπάσουν το δικό τους “μαζί”. 

Ακόμα κι αν ξέρεις πως εσύ θα ήσουν ο ιδανικός. Ακόμα κι αν ξέρεις πως εσύ θα μπορούσες να της δώσεις μια ευτυχία όπως της αξίζει. Ακόμα κι αν.. μην το προσπαθήσεις. 

Η αγάπη κι ο έρωτας, είναι λαχείο και δύσκολα θα σου κληρώσει το Jack Pot. Δεν έχει αξία να το κλέψεις. Δεν έχει αξία να το αρπάξεις. Δεν έχει αξία να το ξεγελάσεις. 

Δεν έχει γαλήνη κι ευτυχία, ένας έρωτας κλεμμένος. Ένα “μαζί” που το έχεις πιέσει παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Η αγάπη κι ο έρωτας πρέπει να χωράνε μέσα σε επιθυμίες κι όνειρα. Μέσα σε χέρια πλεγμένα, μάτια ευτυχισμένα και τίποτα κρυφό. 

Δεν του αξίζει του έρωτα το κρυφό. 
Τον χαραμίζεις τον έρωτα όταν…