Γράφει η Βάσω Θεοδωρίδου
Είναι μέρες που σε νιώθω τόσο απόμακρο, τόσο ξένο σε μένα και είναι και μέρες που σε νιώθω ένα με μένα. Κάποιες φορές τα συναισθήματα ξεχειλίζουν από μέσα μας και κάποιες άλλες κρύβονται τόσο καλά, που η αμφιβολία και ο φόβος κάνουν την εμφάνιση τους.
Δεν ξέρω τι μας συμβαίνει, δεν ξέρω πώς μπορούμε να βάζουμε οδοφράγματα στα συναισθήματα μας και να μην τα αφήνουμε να φανερωθούν.
Χτίζουμε άμυνες γύρω μας λες και ο άλλος θέλει να λεηλατήσει την καρδιά μας. Κρυβόμαστε πίσω από τον φόβο μας ότι ο άλλος δε θα μας εκτιμήσει και στο τέλος θα μας παρατήσει. Με απίστευτη μανία προσπαθούμε να μη δεθούμε, να μην πληγωθούμε, να μην καταστραφούμε συναισθηματικά εξαιτίας του έρωτα που νιώθουμε.
Τι δύσκολο πράγμα να τρέχεις μακριά από αυτόν που αγαπάς! Από τα συναισθήματα σου! Από τον ίδιο σου τον εαυτό! Να φοβάσαι ανά πάσα ώρα και στιγμή πως όλα θα διαλυθούν,να προσπαθείς να περάσεις στο μυαλό σου το αφύσικο για φυσικό και ο μόνος σου στόχος να γίνεται το να μην πονέσεις.
Λες “Όλοι κάποια στιγμή θα χωρίσουν, έτσι θα γίνει και με εμάς” και παράλληλα εύχεσαι με όλη σου τη ψυχή να μη συμβεί ποτέ αυτό. Να μην χωρίσετε ποτέ και να μείνετε για πάντα μαζί. Ναι, για πάντα, ναι μία έκφραση που μόνο από μέσα σου καταφέρνεις να ξεστομίσεις γιατί μόνο τότε δε φοβάσαι πως θα εκτεθείς.
Γιατί κατά βάθος ξέρεις πόσο δεν αντέχεις μακριά του, πόσο τον αγαπάς, τι νιώθεις όταν τον κοιτάς, όταν τον αγγίζεις.
Άπειρα συναισθήματα, που δεν μπορείς και δε θες να βγάλεις προς τα έξω σου και θες να τα κρατήσεις καλά φυλαγμένα μέσα σου φοβούμενη πως αν κάνεις το αντίθετο κάποιος θα βρεθεί να στα χλευάσει ή να στα καταστρέψει και έτσι αποφασίζεις να τα προστατεύσεις και να τα αφήσεις ανέγγιχτα,από αρνητισμό και κακία, μέσα σου.
Απο φόβο; Από αμφιβολία; Από στοργή; Δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω είναι ότι τελικά δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ τι έχει ο καθένας μέσα του, ποια ιστορία κρύβει πίσω από το χαμόγελο του, ποια αισθήματα πίσω από το προσωπείο του!