Ταξίδι η αγάπη μάτια μου, με τα μποφόρ του, μα αξίζει να το κάνεις!

Γράφει η Φύλλις Γκούστη

Στον δρόμο του να αγαπήσεις τον εαυτό σου, βρίσκεσαι να αποδέχεσαι τα σκοτάδια σου, βρίσκεσαι να αποδέχεσαι τα ελαττώματά σου

βρίσκεσαι να καταλαβαίνεις πως ενώ σε έχουν αδικήσει, παράλληλα (και ίσως άθελά σου), έχεις αδικήσει και εσύ.

Βρίσκεσαι να καταλαβαίνεις από σιγά σιγά να ξεχωρίζεις τα κομμάτια του εγωισμού σου που έγιναν αιτία, να σε πονέσουν άλλοι και αντίστοιχα να τους πονέσεις και εσύ.

Στον δρόμο του να αγαπήσεις τον εαυτό σου αληθινά, μαλακώνεις.

Μαθαίνεις, αντί να κρίνεις ή να χτυπάς τον εαυτό σου για τα λάθη ή τις ανεπάρκειές του, να τον συμπονείς.

Να χαμηλώνεις το εγώ σου και σαν παιδάκι να σε παίρνεις αγκαλιά και να σε παρηγορείς.

Να σε καταλαβαίνεις.

Μαθαίνεις να συγχωρείς αυτούς που σε πόνεσαν και να τους ελευθερώνεις, μα κυρίως, μαθαίνεις να ελευθερώνεις εσένα μέσα από την συγχώρεση του δικού σου εαυτού.

Γιατί είναι εντάξει να έκανες λάθη τότε που βρισκόσουν μέσα στην άγνοια, όπως και είναι ακόμα πιο εντάξει, να παίρνεις την ευθύνη αυτών τώρα που έχεις την γνώση και να προχωράς.

Μαθαίνεις τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμηση, τα όρια.

Πού σταματάν τα δικά σου όρια, για να αρχίσουν των άλλων.

Πού τελειώνει η δική σου ελευθερία, για να κάνεις χώρο, να αρχίσει των άλλων.

Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις τί θα πει αγάπη, από το τί είναι η τοξική αγάπη και πια, δεν τα μπερδεύεις.

Τί θα πει έρωτας, με δίνω και παίρνω ισότιμα, από το “διεκδικώ” του πάθους με σκέτο σεξ.

Τί θα πει επικοινωνώ, ακούω για να καταλάβω τον άλλο επειδή νοιάζομαι και όχι επειδή με ενδιαφέρει να επιβάλλω την γνώμη μου.

Στον δρόμο του να αγαπήσεις τον εαυτό σου, ξαναγεννιέσαι πραγματικά.

Βρίσκεις, ποιος γεννήθηκες για να είσαι

και όχι τί περιμένουν οι άλλοι από σένα.

Μαθαίνεις να επιλέγεις δίπλα σου, εκείνους που ζεσταίνουν όχι μόνο το σώμα σου μα και την καρδιά και το πνεύμα σου.

Τί αξίζεις αλλά και ποιους.

Τί πρεσβεύεις αλλά και γιατί.

Η αληθινή αγάπη βλέπεις, ξεκινά ανακαλύπτοντάς την μέσα μας.

Αν δεν μάθουμε να ξετυλίγουμε τα πέταλα της δικής μας ουσίας με φροντίδα, εμπιστοσύνη και αγάπη, πώς θα μάθουμε να φροντίζουμε, να εμπιστευόμαστε και να αγαπάμε άλλους;

Πώς να έχουμε την απαίτηση να μας αγαπήσουν αληθινά, όταν δεν έχουμε καν οι ίδιοι ανακαλύψει τί σημαίνει αγάπη για μας;

Ταξίδι η αγάπη μάτια μου, με τα μποφόρ του, τα πάνω κάτω του, τις νηνεμίες, τις καταιγίδες του μα αξίζει να το ανακαλύψεις για να ξαναγεννηθείς.

Αξίζει να το ανακαλύψεις, για να νιώσεις, να αισθανθείς, την ευαλωτότητα, την ευαισθησία, την ανθρωπιά.

Να πάρεις, μα και να δώσεις.

Ψυχή, Καρδιά, Χέρια, Παρουσία.

Χωρίς δίχτυα προστασίας.

Με θέληση και υπομονή.

Με επιμονή και δουλειά.

Αφοσίωση και δέσμευση.

Post Views: 2