Τα δάκρυα που δε βλέπεις πονάνε πιο πολύ.

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Τα δάκρυα που δε βλέπεις πονάνε πιο πολύ. Πονάνε γιατί κρύβονται πίσω από σιωπές και ψεύτικα χαμόγελα. Μη βλέπεις όμως την επιφάνεια. Δε ξέρεις τι κρύβει ο καθένας μέσα στη ψυχή του.
Εσύ όμως θα πρεπε να ξέρεις τι υπάρχει μέσα στη ψυχή μου. Τι με κάνει χαρούμενη και τι με πληγώνει.
Δε σε ένοιαζε όμως ποτέ να τα διαχωρίσεις και να καταλαβαίνεις τι νιώθω κάθε φορά. Δε σε ένοιαζε ποτέ να μου διώξεις τις πληγές και να με κάνεις χαρούμενη.
Όσο πιο πολύ γελάω, τόσο πιο πολύ πόνο προσπαθώ να καλύψω. Τα δάκρυά μου όμως τις περισσότερες φορές με προδίδουν. Δεν αντέχουν να κρατηθούν άλλο και τρέχουν βροχή από τα μάτια μου αλλά εσύ αδιαφορείς.
Ξεσπούν και βγαίνουν όταν το στόμα δεν έχει κάτι άλλο να πει ή έχει τόσα πολλά να πει αλλά δε τα λέει γιατί δεν έχει νόημα. Δε τα λέει γιατί δε νοιάζει κανέναν να τα ακούσει. Δε τα λέει γιατί και να τα πει δε τα καταλαβαίνει κανένας και ακόμα χειρότερα δε τα καταλαβαίνεις εσύ. Ο άνθρωπος μου.
Τι να πει και το στόμα, τι να πουν και τα μάτια.
Αν κάποιος δε νοιάζεται για σένα όσο και να σπαράζεις δε θα σταθεί να σε παρηγορήσει.