Να προσέχεις, σου λέω, κορίτσι μου!

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Να προσέχεις μάτια μου, μέρες που είναι…
Κι ότι ακούς από μένα κι ότι κι αν βλέπεις, να μην σε αγχώνει.
Μη με ακούς εμένα που καμιά φορά θυμώνω, μη μου απαντάς που υπερβάλω και ξεσπάω και κυρίως, να μη σου περάσει ούτε για μια στιγμούλα από το μυαλό, πως δεν με νοιάζεις πια κι ας έχεις φύγει!

Πες μου λοιπόν, που πέφτεις και πλαγιάζεις, να ΄ρθω να προσκυνήσω κι ας μην υπάρχω πια εγώ πάνω σε αυτό.
Πες μου ποια χέρια σε αγκαλιάζουν, για να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ας έχει παγώσει η δική μου η αγκαλιά από την απουσία σου.
Πες μου το ψέμα που σε κάνει ευτυχισμένη, να το πιστέψω και να το γράψω σε όλους τους τοίχους της δική σου γειτονιάς, για να το βλέπεις όταν έξω βγαίνεις, να γελάς.
Πες μου τι αυτό που σου ζεσταίνει την ψυχή, για να του πω πως χάρη του χρωστάω που σε κρατάει ζωντανή κι ας είναι η δικιά μου η ψυχή, δαρμένη απ΄ τις αμέτρητες βροχές σου.

Πες μου, ποια είναι η πιο καλή σου η προσευχή, για να την λέω κι εγώ μαζί με εσένα, όχι για μένα, αλλά για σένα…
Πες μου το πιο όμορφο όνειρο σου μάτια μου, να πέσω πάνω του για να στο προστατεύσω κι ας μείνουνε όλοι οι εφιάλτες για να κρατάνε σε έμενα συντρόφια.
Πες μου τι είναι αυτό που κολασμένα το ποθείς, για να του πω ότι κι εγώ θα το ποθώ κι ας είναι όλοι οι πόθοι οι δικοί μου απ΄ το φευγιό σου, πτώματα άψυχα δίχως γυρισμό.

Πες μου ζωή μου, τα βράδια σου, που ψιθυρίζεις σ΄ αγαπώ, για να του πω ότι κι εγώ το αγαπώ, που σου ομορφαίνει την ζωή κι ας μείνει τελικά όλη η ασχήμια κι η ερημία για την δική μου…

Να προσέχεις!
Εσύ συνέχισε τα βήματα σου, αλλά προσεκτικά κι άσε με εμένα να είμαι εδώ σταματημένος, θυμωμένος και να σε νοιάζομαι, έστω κι από την απόσταση που μου επέβαλες.
Εσένα θέλω να προσέχεις, άσε με έμενα που σου λέω, μην ασχολείσαι, εγώ έχω την σκέψη σου, έχω την έννοια σου, της μνήμες σου κι είμαι καλά!