Η αδυναμία μου πια, δεν είσαι.

Γράφει ο Libertatem ExAnimo

Μη φοβάσαι να φύγεις, θα πάρεις αυτά που σου ανήκουν και με το παραπάνω, όπως έπαιρνες τόσα χρόνια.
Tα πάντα, με το παραπάνω.
Μη φοβάσαι σου λέω. Eγώ αυτά που μου άνηκαν τα έχασα. Έχασα και χρόνια ηρεμίας.
Μπορείς να φύγεις, δεν θα κρατήσω τίποτα δικό σου και δεν θα ζητήσω τίποτα από αυτά που μου πήρες.
Χάρισμα σου όλα!
Δεν είναι θέμα αξιοπρέπειας και ούτε είμαι υπεράνω αλλά βαριέμαι.
Βαριέμαι να ασχοληθώ άλλο μαζί σου, με χαλάει ρε παιδί μου να σπαταλήσω ακόμα και κλάσματα των δευτερολέπτων μου για πάρτη σου.
Ακόμα αντέχω πολλά, αλλά βαριέμαι!
Βαρέθηκα τους επιφανειακούς ανθρώπους. Δεν λέω το έπαιζες καλά το καλό παιδί.
Καλό παιδί λοιπόν, σε χαρίζω σε αυτούς! Σε αυτούς που ρισκάρουν την ζωή σου αλλά ποτέ την δική τους.
Εγώ θα μείνω με τα άλλα παιδιά, αυτούς τους αλήτες που με την ειλικρίνειά τους δημιουργούν εχθρούς.
Που δεν κρύβουν τίποτα από πίσω σου, που τολμούν να δημιουργήσουν αντιπάθειες υπερασπίζοντας αυτούς που αγαπάνε.

Εσύ το καλύτερο παιδί, εγώ ο χειρότερος αλήτης.
Για το μόνο που μετανιώνω είναι ότι σε έβαλα στην γωνία μου και σου έδειξα την ψυχή μου.
Αλλά τι να λέει; Η ψυχή δεν αλλάζει και η αδυναμία μου πλέον δεν είσαι.