Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος
Και δεν μου λες κωλόπαιδο, ποιος σου είπε ότι η ψυχή μου είναι ξέφραγο αμπέλι για να μπαίνεις και να βγαίνεις οπότε σου γουστάρει;
Ποιος σου είπε ότι μπορείς να αγαπάς και να ξε-αγαπάς κατά βούληση, αδιαφορώντας για το πως νιώθω;
Ποιος ρε νούμερο σου είπε ότι θα βολτάρεις ανεξέλεγκτα μέσα στην ζωή μου, κι ο δρόμος θα είναι ορθάνοικτος και τα σκυλιά δεμένα;
Ποιος σου έμαθε ότι οι σχέσεις δυο ανθρώπων αφορούν μονάχα τον έναν, κι αυτός ο ένας, μονάχος του, θα αποφασίζει και για τους δυο;
Ποιος ρε γαμώτο σου δίδαξε, ότι θα σε μαζεύουν κατ΄εξακολούθηση ύστερα από κορυφαίες μαλακίες σου, ράκος σωστό, θα σε συχωρούν, θα σε καλοδέχονται, θα σε αγκαλιάζουν για να κολλήσεις τα κομμάτια σου, κι όταν θα γίνεσαι “καλά”, θα σηκώνεσαι και θα φεύγεις χωρίς να σκέφτεσαι ότι χρωστάς σε αυτή στην σχέση;
Και που το είδες γραμμένο, πως θα λες λογάκια εύκολα, θα βάζεις φωτιές, θα δημιουργείς πάθη και προσδοκίες, θα φτιάχνεις κοινά όνειρα και θα τα εγκαταλείπεις, θα δίνεις επιταγές αγάπης και θα είναι όλες ακάλυπτες, και δεν θα τρέχει μια;
Άκου να σου πω τσογλάνι, οι άνθρωποι δεν είναι κτήματα για να τα εκμεταλλεύεσαι και να σου φέρνουν κέρδη.
Οι άνθρωποι δεν σου ανήκουν για να τους ξεπουλάς κατά όπως σε συμφέρει.
Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές που κάνουν την δουλειά σου, για να τους απαγορεύεις να κάνουν λάθη, κι όταν τα κάνουν, να τους πετάς στο ρέμμα.
Οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδια κακομαθημένο μου, να παίζεις για όσο εσύ γουστάρεις, κι ύστερα να τα παράτας.
Οι άνθρωποι δεν είναι δονητές, για να ξεκαυλώνεις, κι ύστερα πάμε για άλλα.
Άκου να σου πω παρτάκια μου, οι άνθρωποι έχουνε ψυχή, οι άνθρωποι πονάνε, ρημάζουν και διαλύονται, τσακίζουν και σκορπάνε, γι΄αυτό πάψε επιτέλους να τους δυναστεύεις και να τους λεηλατείς.
Πάψε να βγάζεις τα ατέλειωτα σου κόμπλεξ πάνω σε αθώους.
Πάψε να εκδικείσαι, για τα φτυσίματα που έφαγες από τους όμοιους σου, ανθρώπους που δεν σου φταίνε τίποτα.
Πάψε να ξεσκίζεις ανθρώπους που σε αγαπούν στα αλήθεια, κι άντε να ρυθμίσεις τα παιδικά σου τραύματα.
Και μην το κάνεις γιατί δεν έμαθες ποτέ σου να σέβεσαι, να εκτιμάς, και να ξεχωρίζεις το καλό από το κακό. Μην το κάνεις γιατί αυτό είναι το σωστό. Να μην το κάνεις γιατί οι πράξεις σου δείχνουν τι πάστα ανθρώπου είσαι.
Να το κάνεις όμως, γιατί ο Θεός υπάρχει και σε βλέπει από ψηλά.
Γιατί η ζωή, θέλεις δεν θέλεις, επιστρέφει συμπεριφορές και ρίχνει φάπες.
Γιατί όλα είναι ένας τροχός, κι ο τροχός περιστρέφεται, και φέρνει τα πάνω κάτω.
Γιατί γελάει καλύτερα οποίος γελάει τελευταίος, γιατί όταν δώσεις μάχαιρα, μάχαιρα θα λάβεις.
Και γιατί, το άδικο πάντα γυρνάει εκεί που ξεκίνησε, για να πάρει εκδίκηση και να αποκαταστήσει την τάξη.
Για πες λοιπόν ρε σκατόψυχε άνθρωπε, ποιος σου είπε τελικά πως οι ανθρώπινες ψυχές είναι ξέφραγα αμπέλια, για να μπαίνεις και να βγαίνεις οπότε σου γουστάρει;
Να του πεις του δασκάλου σου ότι σε κορόιδεψε, κι ότι στα είπε όλα λάθος!