Είσαι αυτό που δεν θα χωρέσει ποτέ σε λέξεις..

Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου

Με ρώτησαν τι θα έκανα για εσένα. Πόσο μακριά θα έφτανα, πόση απόσταση θα άντεχα. Τι σου είμαι, τι μου είσαι. Με ρώτησαν τι μου είσαι, με ρώτησαν τι σου είμαι.

Άντε να εξηγήσεις! ‘Αντε να περιγράψεις με λόγια χιλιοειπωμένα το δικό μας μονοπάτι. Ότι και αν πώ, όπως και αν το πώ, όσο συναίσθημα, χαρά, δάκρυ και αν φανερώσω νομίζω πως τίποτα δεν μας περιγράφει όπως στα αλήθεια μας αξίζει!

Εγώ που λές για εσένα θα έκανα τα πάντα! Θα έφτανα παντού! Θα διένυα όλες τις αποστάσεις του κόσμου! Εγώ είμαι εσύ και εσύ εγώ! Μόλις απάντησα σε όλα τα ερωτήματα, μα πάλι κάπου σε αδικώ, κάπου σε ρίχνω.. Κάπου τα λόγια μου μοιάζουν να είναι λίγα και το συναίσθημα νιώθω και πάλι να περισσεύει. Μήπως να μην πω τίποτα άλλο εφόσον εμείς γνωρίζουμε; Θα τους πώ, και ας μην τους νοιάζει όπως εμάς! Θα τους πώ και ας καταλάβεις μόνο εσύ κάθε μου λέξη!

Θα μου φύγεις. Και αυτή η επιθυμία να σου γράψω με λόγια τι στα αλήθεια σου είμαι και τι μου είσαι ολοένα και αυξάνεται.. Θα μου φύγεις. Για λίγο όμως. Και αυτή η απόσταση που θα υπάρξει για πρώτη φορά μεταξύ μας ολοένα και με φοβίζει!

Θα μου λείψεις. Πάντα μου λείπεις όταν δεν είμαι κοντά σου και όμως πάντα βρίσκομαι δίπλα σου κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θα σου λείψω, το ξέρω πως θα σου λείψω και αυτό με πονάει πιο πολύ από όλα, γιατί εγώ έχω την αίσθηση πως θα αντέξω, εσύ με νοιάζεις, το δικό σου χαμόγελο θέλω να παραμείνει γελαστό γιατί μου μοιάζεις! Μου μοιάζεις τόσο που ξέρω κάθε λεπτό πως νιώθεις.. Σου μοιάζω τόσο που ξέρεις κάθε λεπτό πως αισθάνομαι!

Θα σε αγαπώ! Θα σε αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ μου κανέναν άνθρωπο! Για πάντα! Για περισσότερο από το πάντα! Για όσο η καρδιά μου θα ηρεμεί όταν αγγίζει την δικιά σου! Μέχρι το τέλος! Και αυτό αβέβαιο, μιάς και σε εμάς δεν υπάρχει κανένα τέλος!

Είσαι ο ένας και ένα όνομα δεν αρκεί για να σε περιγράψει! Ούτε τα χρόνια που είμαστε μαζί! Ούτε οι όρκοι που έχουμε ανταλλάξει! Ούτε καν αυτά που πιστεύω για εσένα είναι αρκετά! Κάθε μέρα ανακαλύπτω και άλλα και είμαι η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο γιατί έχω την τύχη να ανακαλύπτω ότι ομορφότερο έχω γνωρίσει πάνω στη γή! Και αυτό είσαι εσύ!

Θα σε ονομάσω άνθρωπο και αυτό για εμένα είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό σου! Για την ακρίβεια άνθρωπό μου! Δικό μου! Δίχως ταμπέλες, δίχως κόμπλεξ και διεκδικήσεις! Ξέρω πως δεν σε χάνω όπως και αν τα φέρει η ζωή! Ξέρεις πως δεν με χάνεις όσο άσχημες και γίνουν οι μέρες! Εμείς θα είμαστε μαζί, ομάδα, συνεργοί στις ίδιες επιθυμίες! Δύο δυνάμεις ενωμένες για να προσπαθούμε να δίνουμε καθημερινά το δικό μας σχήμα σε κάθε αύριο που θα έρθει στη ζωή μας!

Μεγαλώνω! Μεγαλώνεις και εσύ μαζί μου τόσο όμορφα! Μεγαλώνουμε μαζί όπως το είχαμε ονειρευτεί.. Θυμάσαι; Πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια.. Κλείσαμε και ανοίξαμε μαζί τόσους κύκλους! Περάσαμε από τον έρωτα στην αγάπη και από την αγάπη στη φιλία και ξανά-μανά, τούμπα, όλα από την αρχή! Μέχρι το τέλος. Για ένα τέλος που δεν θα αγγίξουμε ποτέ!

Άκου και κάτι που σίγουρα γνωρίζεις αλλά ίσως δεν στο έχω πεί ποτέ έτσι: Εμπιστεύομαι τον εαυτό μου απόλυτα σε εσένα! Ψυχή, μυαλό και σώμα μπορείς απλόχερα να τα αγγίξεις όπως εσύ το επιθυμείς! Σε εμπιστεύομαι γιατί τα χέρια σου πάντα με αγγίζουν με καλοσύνη και ευγένεια! Με σεβασμό και φροντίδα! Πάντα θα σε αγγίζουν και τα δικά μου με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, γιατί μόνο αυτό σου αξίζει και γιατί τα δικά μου χέρια πάντα θα αναζητάνε μονάχα τα δικά σου!

Εμπιστεύομαι κάθε αύριο που θα έρθει, αρκεί αυτό το αύριο να είναι μαζί σου! Πειράζει που θέλω να μεγαλώνω έτσι; ‘Eτσι μεγάλωσα έως τώρα, έτσι έμαθα και δεν θα άλλαζα τίποτα από όσα ζήσαμε παρέα! Τα λάθη μας, τα πάθη μας, όλα! Υπήρξαν υπέροχα και παραμένουν ακόμα! Όλα, πολύ! Όλα έντονα και μαγικά! Έτσι θέλω λοιπόν να μεγαλώνω, μαζί σου! Γιατί έτσι θα αξίζει στα αλήθεια να περνάνε τα χρόνια, και ας βιάζονται να περάσουν οι στιγμές και ας τις κυνηγάμε και εμείς σαν να μην υπάρχει αύριο! Αφού το αύριο μας το δήλωσε ανοιχτά, θέλει να μας βρεί μαζί!

Έτσι ναι, αξίζει να ελπίζουμε σε κάθε αύριο! ‘Ετσι ναι, αξίζει να μεγαλώνουμε και οι δύο! Να ζούμε, να πεθαίνουμε, να μαθαίνουμε, να πέφτουμε, να σηκωνόμαστε, να υπάρχουμε. Ύπο έναν δικό μας όρο: Μαζί! Σε όλα! Γιατί μπορούμε, μα περισσότερο από όλα γιατί το θέλουμε!

Διαχρονική, επίμονη και σπάνια μου αγάπη, να μου φροντίζεις την αγάπη μας!
Η αγάπη σου.