Δεν έζησα πολλούς έρωτες και γνώρισα μόνο μια αγάπη.

Γράφει η Νεφέλη

Όχι, δεν θέλω να ακούω πια για έρωτες ξαφνικούς και τρελούς που γεννήθηκαν με την πρώτη μάτια.

Ούτε για αγάπες ξεχωριστές και μοναδικές που άντεξαν χίλιες δυο δοκιμασίες και κατάφεραν να παραμείνουν ζωντανές.

Δεν θέλω να μου λένε πως κάποτε, κάποια στιγμή θα προβάλει και για μένα ο ξαφνικός έρωτας.

Ακούστε να σας πω. Εγώ δεν έζησα πολλούς έρωτες και γνώρισα μόνο μια αγάπη. Για μένα ένας μόνο υπήρξε ο έρωτας μου, η αγάπη μου, η τρέλα μου, η ξαστεριά μου, ο ουρανός μου, η ανάσα μου ίδια.

Όμως λίγο αυτός, λίγο εγώ, βάλαμε ο καθένας το λιθαράκι του και τα γκρεμίσαμε όλα. Ερείπια έμειναν μόνο από το δικό μας σμίξιμο.

«Δεν ήταν γραφτό να στεριώσετε», μου είπαν κάποιοι. Ίσως και να είναι έτσι.

«Δεν ταιριάζετε, ήσασταν πολύ διαφορετικοί», είπαν κάποιοι άλλοι.Λόγια, λόγια και άσκοπες συμβουλές. Μέσα μου μόνο εγώ ξέρω την αλήθεια. Όμως δε βαριέσαι, αφορά μόνο εμένα και κανέναν άλλο.

Προχωρώ ή τουλάχιστον προσπαθώ να προχωρήσω μπροστά. Η ζωή είναι εκεί έξω, οι χαρές και τα χρώματα της με περιμένουν, το γνωρίζω.

Θα βρω και πάλι τη δύναμη να ονειρευτώ, να σιγοτραγουδήσω,να κόψω ένα λουλούδι και να σκύψω να το μυρίσω απολαμβάνοντας το και ίσως να ερωτευτώ.

Όχι τώρα όμως. Δεν είναι η ώρα. Ακόμη μέσα μου πονώ και θρηνώ. Χρειάζομαι ακόμη χρόνο.