Άσε κάτω την μοναξιά μου!
Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Άσε κάτω την μοναξιά μου!
Μην την βρωμίζεις με τις συμβάσεις, τα πρέπει, τα περίπου και τους ψευτοεγωισμούς σου.
Μην την αγγίζεις τη μοναξιά μου και μην δοκιμάσεις να παίξεις μαζί της.
Την έχω εκπαιδεύσει να αναγνωρίζει το ψέμα από μακριά.
Να ακούει τις λέξεις και να καταλαβαίνει τι κρύβεται πίσω από αυτές.
Να κοιτάει τα χαμόγελα και πίσω τους να βλέπει την αλήθεια.
Να αναγνωρίζει το θέατρο από χιλιόμετρα και να γυρνά την πλάτη και να φεύγει χωρίς καν χειροκρότημα.
Μην την αγγίζεις την μοναξιά μου, ρε!
Την επέλεξα! Την έκανα φίλη κολλητή! Την κανάκεψα και με έκρυψε στην αγκαλιά της τις στιγμές που στο αίμα μου κύλαγε η πίκρα της απογοήτευσης.
Την φόρεσα όταν πάνω μου δεν μπορούσε να ακουμπήσει κανείς από τα σημάδια της προδοσίας.
Δεν σου επιτρέπω να απλώνεις τα βρωμόχερά σου πάνω της ούτε να κουνάς επιδεικτικά το δάχτυλό σου για όσα δεν καταλαβαίνεις!
Βλέπεις εμείς οι δυο, ζούμε για διαφορετικά πράγματα.
Ανασαίνουμε άλλον αέρα!
Εμένα κάθε ανάσα μου φωνάζει “ζω” κι εσένα ψιθυρίζει “επιβίωσα” τόσο σιγανά μην ξυπνήσουν τα όνειρά σου και σου ζητήσουν ζωή!
Εμένα τα χείλια μου ματώνουν κι εσένα μένουν κλειστά μην τυχόν και ξεστομίσουν τα θέλω σου, τις επιθυμίες σου!
Εμένα η ψυχή μου, κραυγάζει “έρωτας ή τίποτα” κι εσύ αναλώνεσαι στο τίποτα..
Εγώ αφήνω χαραμάδες για τους λίγους, τους ελάχιστους κι εσύ έχεις μια πόρτα ανοιχτή μην τυχόν και μια στιγμή μείνεις μόνος κι ακούσεις το κενό σου.
Εγώ δεν αγοράζω ψευτοαισθήματα κι εσύ πουλάς μόνο τέτοια..
Η διαφορά μας θα είναι πάντα, πως το δικό μου “τίποτα” αν χρειαστεί, το διαλέγω, το επιλέγω, το ζω και το αγαπώ!
Είναι το δικό μου “έρωτας ή τίποτα”!
Και στο “τίποτα” μου επάνω θα χορεύω πάντα σε μια μελωδία, μόνο δική μου! Ολόδική μου!