Σε θέλω εδώ, κόντρα σ’ όλους κι όλα! Εμείς μαζί!

Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.

Απόψε θα γράψω για σένα, την αγάπη μου, τον άνθρωπό μου.
Το άτομο το οποίο όταν αντίκρισα κατάλαβα πως μπορώ να εμπιστευτώ και να ακουμπήσω τα όνειρά μου.
Το άλλο μου ολόκληρο όπως λέει και η Τασούλα Επτακοίλη.

Πρώτα απ’όλους εσύ γνωρίζεις πως δεν είμαι και πολύ καλή στα λόγια όταν πρόκειται να μιλήσω για μένα ή για κάτι πολύ δικό μου γιατί με πιάνει
αμηχανία και ένας φόβος ανεξήγητος.
Απόψε όμως θα παρακάμψω όλα αυτά τα τείχη που ύψωσα από μόνη μου και με περίσσιο θάρρος και κουράγιο θα σου ξεδιπλώσω τα φύλλα της καρδιάς μου ένα προς ένα.

Ο φόβος είναι μεγάλο πράγμα. Στέκεται εμπόδιο βαρύ στον δρόμο σου και σε καταδιώκει σαν φοβερός δυνάστης έως ότου ρίξεις φως πάνω του και σκορπίσεις το σκοτάδι του.

Κάθε βράδυ προτού με πάρει ο ύπνος σε φέρνω στην σκέψη μου και γαληνεύω.
Είναι όμορφο να αγαπάς κάποιον άνθρωπο και να ξέρεις πως σ’αγαπάει και εκείνος.
Να γυρνάς κουρασμένος από την αξιολύπητη ρουτίνα της καθημερινότητας και το μόνο που να θες να κάνεις είναι να πέσεις στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγαπάς για να νιώσεις ασφαλής και να διώξει από πάνω σου κάθε ίχνος κούρασης και μιζέριας..
Γιατί αυτό ακριβώς νιώθω όταν με κρατάς στα στιβαρά σου χέρια. Ασφάλεια.
Σε έχω δίπλα μου να κοιμάσαι και είναι σαν να έχω ολάκερο τον κόσμο.

Το ξέρω.. Γνωρίζω πολύ καλά πως οι καιροί είναι δύσκολοι, διαολεμένοι.
Πως δεν είναι καιροί για πρίγκιπες και πριγκίπισσες.
Εδώ όμως σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα!

Πιο από πολύ από ποτέ σε θέλω εδώ, μαζί μου, κόντρα σε όλους και όλα να γκρεμίσουμε τα πάντα και να τα ξαναχτίσουμε από την αρχή.
Και θα δεις, μπορώ να στο υποσχεθώ, πως εκείνα που θα φτιάξουμε μαζί από το ξεκίνημα θα είναι πιο γερά, πιο ανθεκτικά.
Γιατί θα έχουν κάτι που δεν υπήρχε πριν -αγάπη-, που δεν είχαν τα προηγούμενα σε τέτοια αναλογία.

Θέλω να σου εκμυστηρευτώ πως σε θαυμάζω και νιώθω περήφανη που σε έχω στο πλευρό μου.
Σε θαυμάζω για όλα αυτά που κατάφερες ως τώρα και ανυπομονώ να είμαι η πρώτη που θα ζητωκραυγάσω στην επόμενή σου επιτυχία.

Πόσο σπάνιο να πλέκουν μαζί τα χέρια τους δυο άνθρωποι που στην αρχή ήταν ξένοι και στην πορεία ερωτεύθηκαν κόντρα στα σημεία των καιρών.
Να κάνουν όνειρα και να προχωρούν, κουβαλώντας ο καθένας ένα παρελθόν και ένα πόνο διαφορετικό..

Νομίζω πως είπα αρκετά για απόψε..
Μακάρι να μπορούσα να τις φτιάξω εγώ τις λέξεις για να είναι μοναδικές σαν εσένα..
Με συγχωρείς, δε μπόρεσα..
Καληνύχτα..