Άμα σ’ αγαπήσω, δεν θα έχει γυρισμό, θα είσαι δικιά μου.

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Τι θέλεις από μένα, το σκέφτηκες καλά αυτό που πας να κάνεις;
Εγώ είμαι δύσκολος άνθρωπος κορίτσι μου, δεν αντέχομαι, δεν είμαι απλός στην χρήση μου, δεν βολεύομαι στα λίγα και στα χλιαρά. Έχω απαιτήσεις, που πολύ φοβάμαι πως θα τις βρεις παράλογες, ζητάω πολλά, γιατί δίνω τα πάντα μου χωρίς εκπτώσεις και προϋποθέσεις.

Εγώ μωρό μου είμαι ανατολίτης κι είμαι λιγάκι κτητικός, είμαι της παλιάς σχόλης κι έχω μάθει να τιμάω ότι αγαπώ.

Εγώ σου λέω, έχω μάθει να μετράω τα λόγια και τα βήματα μου. Να προσέχω το φέρσιμο μου και να ζυγίζω τα έργα μου.
Έχω μάθει να πολεμάω στα δύσκολα και να έχω στο πλάι μου σύμμαχους λεβέντες, τους δειλούς τους αφήνω απ΄ έξω απ΄ την ζωή μου .

Εγώ είμαι από τους παλιούς, από τους ντεμοντέ και τους ξεπερασμένους.
Βαριέμαι να λέω πολλά, να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια. Με κουράζουν οι δήθεν κι οι φαφλατάδες.

Εγώ μάτια μου είμαι εγωιστής και ξεροκέφαλος και τα δικά μου τα θέλω κατά – δικά μου. Δεν έχω μάθει να πουλάω, μα είμαι καλός στο να χαρίζω.
Έχω μάθει να φτιάχνω ότι χαλάει και να πετάω μόνο ότι είναι άχρηστο, να σέβομαι ότι αξίζει τον σεβασμό μου και να γυρνάω την πλάτη μου στα πλαστικά και βολικά αισθήματα.
Έχω μάθει να κοιτάζω τους ανθρώπους ευθεία στα μάτια, όταν δίνω τον λόγο μου κι ο δικός μου λόγος να είναι πιο πάνω κι από συμβολαιογραφική πράξη. Το δικό μου το ναι είναι μόνο ναι και το όχι μου είναι όχι απόλυτο και τσεκουράτο. Το σ΄ αγαπώ μου είναι ιερό σαν εκκλησιά κι είναι μόνο για λίγους κι άξιους.

Να φυλάγεσαι από μένα, σκέφτομαι ευθεία και αθώα!
Να με προσέχεις, δεν είμαι αυτό που βλέπεις και που φαντάζεσαι. Να έχεις τον νου σου, γιατί έχω μέσα μου φωτιές που είναι σαν θάνατος οριστικός κάποιες φορές.

Άμα σ’ αγαπήσω, δεν θα έχει γυρισμό, θα είσαι δικιά μου.
Άμα σε αγκαλιάσω, μετά μη μάθω πως σε πήρε άλλος αγκαλιά, δεν στο επιτρέπω.
Άμα σε φιλήσω, θα έχω φιλήσει Παναγιά, δεν σε μοιράζομαι.
Άμα σε κοιμίσω, θα είσαι πια το δικό μου το παιδί και κανενός άλλου.
Κι άμα μπω μέσα σου, θα έχω μαρκάρει μια για πάντα το κορμί σου και θα μου ανήκεις και θα σου ανήκω, θα είναι για πάντα, θα είναι αιώνιο…

Για αυτό στο λέω, να φυλάγεσαι κορίτσι μου από μένα, γιατί εγώ είμαι από εκείνους τους παλιούς, που δεν αντέχονται! Και σου τα λέω μωρό μου τώρα που είναι αρχή ακόμη, εγώ λοιπόν σαν ανατολίτης σκέφτομαι και σαν ανατολίτης αγαπάω κι αν σου κάνει μείνε, ειδάλλως προχώρα παρακάτω.

Εδώ κάνει αλήθεια μικρή μου κι η αλήθεια τις πιο πολλές φορές έχει γοητεία, μα είναι σαν την πέτρα τραχιά και σκληρή σαν το ατσάλι.

Αν ψάχνεις για τα εύκολα, τα μαλακά και τα βολικά, να πας πιο κάτω, θα βρεις πολλούς για να κάνεις την δουλίτσα σου, μην χάνεις τον χρόνο σου μαζί μου. Και καλή τύχη σου εύχομαι από καρδιάς, γιατί εδώ δεν έχεις χώρο ούτε και θέση, αν δεν είσαι κι εσύ τι ίδιο γυναίκα παλιάς κοπής, που σέβεται και που τιμάει τον λόγο και τον ρόλο της.