Μια συγγνώμη και μια εξήγηση μου χρωστάς..

Γράφει η Jinxie Jinx

Θυμάσαι; Μου έλεγες πως θα είμαστε μια ζωή μαζί. Μου έλεγες πως θα μου κρατάς το χέρι για πάντα και δεν θα μ’αφήσεις στιγμή.
Μου έλεγες πως δεν είσαι σαν τους άλλους… Μου έλεγες πως δεν θα γίνεις ποτέ σαν τους άλλους! Σαν αυτούς που φεύγουν…
Θυμάσαι; Είναι σίγουρο ότι θυμάσαι. Ένιωσες, κι ας μην το δείχνεις. Δεν πειράζει. Εγώ το ξέρω καλά, μ’αγάπησες. Μ’αγάπησες για όλες εκείνες τις μικρές στιγμές που ζήσαμε μαζί. Για όλες εκείνες τις φορές που εγώ σου κρατούσα το χέρι, χωρίς να το ζητήσεις. Για όλες εκείνες τις στιγμές που η αγκαλιά μας ήταν το μοναδικό καταφύγιο μας σ’αυτόν τον κόσμο. Θυμάσαι, όμως έφυγες. Τι απέγινε η αγάπη;
Δεν τελειώνει η αγάπη. Εσένα πώς σου τελείωσε; Να κάτι που δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω. Ποτέ. Θα ήθελα όμως…
Θα ήθελα να γυρίσεις για μια μέρα. Μόνο για μια μέρα. Και να μου τα εξηγήσεις όλα!
Λέξη προς λέξη, λάθος προς λάθος, φιλί προς φιλί… Να μην αφήσεις τίποτα πίσω. Θα ήθελα να μου πεις μια συγγνώμη.
Μια συγγνώμη που μου ράγισες την καρδιά, που με πλήγωσες τόσο βαθιά.
Ύστερα θα σ’αφηνα να φύγεις. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείς να με πληγώσεις περισσότερο. Όσο και να το προσπαθήσεις. Δεν μπορείς να πληγώσεις μια πληγωμένη καρδιά. Απλά δεν μπορείς.
Όταν με θυμάσαι, ελπίζω να νιώθεις ότι αγαπήθηκες πολύ. Ελπίζω να ξέρεις πόσο λάθος έκανες. Σίγουρα θα με βλέπεις κάποτε στα όνειρα σου.
Και θα θυμάσαι πόσο σ’αγάπησα.
Αν ποτέ το θελήσεις, αν ποτέ νιώσεις την ανάγκη, πάντα θα περιμένω να μάθω το γιατί. Να το ακούσω, να το νιώσω, να το δεχτώ.
Προς το παρόν, θα σε βλέπω πού και πού στα όνειρα μου. Και θα σε νιώθω κοντά μου! Μετά θα γυρνάω πάλι πίσω, στον κόσμο μου χωρίς εσένα.