Δεν μου αρκεί το σώμα σου, αν δεν μπορώ να έχω το μυαλό σου!

Γράφει η Γεώρα

Σώματα παραδομένα στο τίποτα!
Σε ένα τίποτα που το κάναμε ‘κάτι’ και θεωρούμε πως μας γεμίζει κι’όλας.
Ανοησίες! Ας μιλήσουμε ανοιχτά. Θα ξεκινήσω από εμένα, για να καταλάβεις που μέσα σε όλο αυτό έχεις και τη θέση σου και εσύ.
Εγώ μάτια μου, είμαι λίγο δύσκολος άνθρωπος. Μου άρεσε πάντα να είμαι αληθινή! Δεν ήθελα και δεν θέλω να υποκρίνομαι. Έτσι ως δύσκολος άνθρωπος, ας πούμε πως έχω και κάποιες παραξενιές.
Δεν μου αρέσει αυτή η ‘μόδα’ ας το ονομάσουμε έτσι, που επικρατεί στις σχέσεις των ανθρώπων. Σχέσεις, άλλο μεγάλο κεφάλαιο, όχι όμως του παρόντος. Αυτή η κατρακύλα που έχει ισοπεδώσει τα πάντα! Αξιοπρέπεια, συναίσθημα και πάθος! Λέξεις πλέον, σπάνιες, που λίγοι έχουν την τιμή να τις νιώσουν, να τις κατακτήσουν και να τις ζήσουν!
Αυτή λοιπόν η άνεση που επικρατεί, στο παιχνίδι του τίποτα όπως είπαμε, που όλα πλέον γίνονται για ένα άγγιγμα που σε νεκρώνει ακόμα πιο πολύ, εμένα δεν μου ταιριάζει! Δεν το δέχομαι! Μου είναι ανούσιο, άσκοπο, ανιαρό! Γελοίο για την ακρίβεια!
Και εδώ κάνεις την εμφάνισή σου εσύ. Γιατί το θέμα μας είναι πως, δεν θέλω να γδύσω το κορμί σου, αν πρώτα δεν έχω κατακτήσει το μυαλό σου!
Και όχι δεν θέλω να σε βασανίζω ή κάτι τέτοιο. Απλά για μένα δεν έχει κάποιο νόημα να κοιμηθώ πλάι σου, αν ξέρω πως το μυαλό σου δεν ανήκει σε μένα!
Γιατί ναι, αυτό έχει σημασία. Το μυαλό.
Τι να το κάνω, αν μέσα στην φόρτσα σου, δεν με σκεφτείς και δεν σκάσεις ένα χαμόγελο επειδή πάλι κατάφερα και τρύπωσα στις σκέψεις σου με τον τρόπο μου.
Τι να το κάνω, αν δεν έχεις την ανάγκη να ακούσεις τη φωνή μου, αν δεν ψάχνεις να βρεις το λόγο ή τους λόγους που θέλεις τόσο πολύ να μου μιλήσεις, αλλά κάποιο συγκεκριμένο δεν βρίσκεις και αυτό σε κάνει να θέλεις ακόμα πιο πολύ να με αισθανθείς πλάι σου, ακόμα και μέσα από μία συσκευή κινητού που θα μας φέρει πιο κοντά.
Τι να το κάνω αν στα πιο απλά πράγματα όπως όταν δεις ένα κίτρινο τριαντάφυλλο, δεν με φέρεις στο μυαλό σου γιατί ξέρεις πόσο μου αρέσει.
Που να αφεθώ και που να αφεθείς, αν δεν κατακτήσω το μυαλό σου πρώτα και εσύ το δικό μου;
Ωραία και πες πως αγγίζω το σώμα σου. Και τι έγινε αν το αγγίξω;
Πες μου θα έχει κάποιο νόημα; Αν πρώτα δε με μάθεις, δεν σε κάνω δικό μου σεργιανίζοντας στο μυαλό σου, δημιουργώντας εικόνες δικές μας;
Θα τρέμει το κορμί σου από λαχτάρα;
Θα μουδιάσεις ολόκληρος από την προσμονή;
Θα με νιώσεις αληθινά;
Τίποτα δεν θα γίνει. Γιατί αν δεν έχω κατακτήσει το μυαλό σου, οτιδήποτε άλλο θα είναι λίγο, μίζερο και ξεθωριασμένο!
Θα έχει πουληθεί στην ξεφτίλα που επικρατεί σήμερα. Κατάλαβες ;
Γιατί τα σώματα μάτια μου, είναι εύκολο να τα κατακτήσεις στις μέρες μας. Είναι το πιο απλό πράγμα που μπορείς να κάνεις! Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Και εσένα σε έχω κατατάξει σε αυτές και μεγαλύτερο κοπλιμέντο από αυτό δεν θα μπορούσες να έχεις!
Εγώ μάτια μου, δεν θέλω να κερδίσω το σώμα σου μόνο!
Θέλω να αφοπλίσω το μυαλό σου. Πρώτα εκείνο να με ερωτευτεί! Πρώτα εκείνο να αναστατώσω! Πρώτα εκείνο να κάνω δικό μου!
Θέλω να κατακτήσω πρώτα το μυαλό σου.
Θέλω να γδύσω πρώτα το μυαλό σου!
Αυτό για μένα θα είναι κατάκτηση.
Αν επιλέξεις να αφεθείς με το μυαλό σου σε μένα, έτσι όπως θα έκανες και με το σώμα σου!
Ξέρω μπορεί να σου φαίνεται παράλογο, μα πίστεψέ με, αν στο μυαλό σου δεν υπάρχει η ανάγκη να γίνω κομμάτι της ζωής σου, τότε δεν έχει κάποιο νόημα να σε αγγίξω.
Γιατί μάτια μου, αν δεν έχεις καταφέρει να κάνεις έρωτα με το μυαλό του άλλου πρώτα, άσε το σώμα του ήσυχο!