Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου
Πάντα σε νιώθω, πάντα θα σε νιώθω.
Το ξέρω, το ξέρω αγάπη μου πως κουράστηκες, πως θέλεις να φύγεις από όλα και από όλους, πως θέλεις να έρθει εκείνη η ώρα που θα ανοίξεις τα φτερά σου και θα πετάξεις γιατί πάντα ήσουν ελεύθερος κι όταν σε έκλειναν σε κλουβί απλά έσπαγες τα σίδερα και εξαφανιζόσουν.
Το ξέρω.
Θα έρθεις να με βρεις σε ετούτο σου το πέταγμα. Θα σπάσεις τις αλυσίδες που σε κρατούν και θα τις κάνεις φτερά, φτερά για να πετάξουμε παρέα όπως τότε, τότε που τίποτε δεν μπορούσε να σε κρατήσει, ούτε και εγώ.
Πάντα σε νιώθω, πάντα θα σε νιώθω και θα περιμένω να ακούσω εκείνα τα δυο ελεύθερα φτερά που θα έρθουν στο μπαλκόνι μου να κάνουν την πιο όμορφη φασαρία, την φασαρία του ερχομού σου, του φευγιού μας.
Πάντα θα σε νιώθω, ελπίζω και δεν πρόκειται να χάσω ετούτη μου την ελπίδα γιατί το κορμί μου ξέρει πως θα γυρίσεις και θα μείνει κουλουριασμένο πάνω στο δικό σου με τα δυο σου χέρια γύρω του σφιχτά δεμένα, μην τυχόν και φύγει.
Πάντα σε νιώθω, πάντα θα σε νιώθω.
Περιμένω…
Other Articles
Στην ζωή μου ή πρωταγωνίστρια θα είμαι ή τίποτα.
Η δική μου Ιθάκη, έχει τη μορφή σου..
