Χαμογέλα! Κι όταν όλα πάνε στραβά, χαμογέλα στραβά!
Γράφει η Ελένη Σάββα
Να χαμογελάς, ακούς;
Να χαμογελάς!
Όταν είσαι ευτυχισμένος μα κι όταν όλα πάνε στραβά.
Όταν θες να κλάψεις, να φωνάξεις, να σταματήσεις τον κόσμο και να κατέβεις.
Να χαμογελάς, γιατί όντως, εκεί είναι το μυστικό!
Χαμογέλα, γιατί ξύπνησες.
Γιατί σου δόθηκε και πάλι απλόχερα η ευκαιρία να ζήσεις.
Η ευκαιρία να βγεις εκεί έξω και να ανακαλύψεις τον κόσμο.
Να τον κάνεις δικό σου!
Να φτάσει το τέλος της μέρας σου και να μπορείς να πεις περήφανα, “σήμερα έγινα λίγο καλύτερος άνθρωπος”
Τι σημασία έχει το πόσο;
Σημασία έχει ότι έγινε.
Και η αρχή, λένε πως είναι το ήμισυ του παντός.
Μέσα σε όλη τη βαβούρα και τον άνεμο σκληρότητα κι αδιαφορίας σήμερα, εσύ, μην ξεχνάς να είσαι άνθρωπος.
Να λες μια καλή κουβέντα, να ανταποδίδεις, να μοιράζεις και μόνο με την παρουσία σου όμορφα συναισθήματα.
Μην ξεχνάς να είσαι άνθρωπος ακόμα και με τον ίδιο σου τον εαυτό.
Δεν λέμε ούτε ένα μπράβο, ζητάμε συνεχώς κι άλλα από τον εαυτό μας, χωρίς να καταλαβαίνουμε πως όσα κάναμε, ήταν αρκετά!
Αρκετά για να αξίζουμε κι εμείς οι ίδιοι – από εμάς τους ίδιους – μια επιβράβευση.
Ο κόσμος, φτιάχτηκε για μας.
Και εμείς, φτιάχνουμε τον κόσμο.
Γιατί λοιπόν ο κόσμος που θα φτιάξουμε να μην είναι όμορφος;
Να μπορούμε μέσα του να γελάμε, να ξεκουράζουμε την ψυχή μας και να ονειρευόμαστε.
Να είμαστε έτοιμοι για το κάθετί και να κοιτάμε τους άλλους στα μάτια.
Στα μάτια της ψυχής, γιατί τι καλύτερο υπάρχει από το να φτιάξουμε τον εαυτό μας;
Να βλέπουμε την όψη μας να αντικατοπτρίζεται στον καθρέφτη περήφανα, γιατί η καρδιά μας, μεγάλωσε ακόμα κι ένα εκατοστό.
Γιατί κατάφερε η καρδιά μας να πλημμυρίσει από αγάπη!!