Ήσουν ο καλύτερος για να με μάθει να μην πιστεύω στους ανθρώπους.

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη

Ξέρεις, για εμένα ήσουν μεγάλο σχολείο. Αποτέλεσες σημαντικό κεφάλαιο στην ζωή μου όχι μόνο γιατί με έμαθες πράγματα που αγνοούσα αλλά γιατί για εμένα ήσουν δάσκαλος. Φρόντιζες να με κάνεις να νιώθω συνεχώς μικρή και ασήμαντη και για τον λόγο αυτό και υιοθετούσες μια δασκαλίστικη συμπεριφορά απέναντι μου και επεδίωκες με κάθε ασήμαντη αφορμή, συνεχώς να μου επιδεικνύεσαι και αν προσπαθείς να φανείς ανώτερός μου σε όλα.

Ισχυριζόσουν πως όλα αυτά τα έκανες για να γίνομαι συνεχώς καλύτερη, αλλά ρε αγάπη, δεν σου αρκούσε αυτό που ήμουν; Γιατί συνεχώς και εξ αρχής αποζητούσες να γίνω κάτι άλλο, να μεταμορφωθώ σε ένα άτομο που θαρρείς και θα κάλυπτε μεμιάς το κάθε σου κενό και την κάθε σου ανασφάλεια; Και δεν μιλάω για την αυτοβελτίωση. Μιλάω για το γεγονός ότι συνεχώς έψαχνες να βρίσκεις λάθη και ελαττώματα πάνω μου. Μα κανείς δεν είναι τέλειος, οπότε πάντα κάτι έβρισκες να μου προσάψεις.

Μαζί σου έμαθα το πολύ έμαθα και το λίγο. Έμαθα πως πρέπει να ζητάω για να πάρω κάτι δικό σου, κάτι από εσένα, γιατί εσύ συνεχώς διατυμπάνιζες ότι κανείς δεν είναι κανενός και τίποτε δεν χαρίζεται… Έμαθα πως, ίσως, μπορώ να κάνω όνειρα και να ελπίζω να πραγματοποιηθούν. Έμαθα πως η λογική και η αγάπη είναι κατεστημένοι εχθροί.

Εσύ με έμαθες πως τα λόγια μπορούν να χαϊδεύουν τα αυτιά μου και με την ίδια ευκολία να μεταμορφώνονται σε καρφιά και να καρφώνουν κάθε σημείο της καρδιάς μου. Με έμαθες να προσμένω συνεχώς τον ίσκιο σου, να περιμένω ξάγρυπνη κάθε βράδυ να έρθεις να εμφανιστείς μέσα στο σκοτεινό μου δωμάτιο και να με πάρεις αγκαλιά. Να κοιμηθώ πάνω στα χέρια σου και να μην τολμάνε οι εφιάλτες να με επισκεφτούν. Με έμαθες τι θα πει πόνος και πόσο πολύ μπορεί να σε πονέσει η αγάπη. Μα το κυριότερο, με έμαθες πως πρέπει να μην πιστεύω στους ανθρώπους αλλά ούτε καν και σε εμένα.

Αλλά αγάπη… Το πήρα το μάθημά μου! Κι αποφοίτησα από εσένα με άριστα. Και πήγα μπροστά και προχώρησα. Έφυγα από τα όσα μου επέβαλλες και με πρόσταζες να αλλάξω.

Για αυτό σου λέω. Για εμένα εσύ ήσουν δάσκαλος. Μετά από εσένα αλλάξανε πολλά μέσα μου. Και ναι έγινα καλύτερη. Όχι για εσένα, ούτε για τον επόμενο. Έγινα καλύτερη για εμένα. Και δεν χρειάζομαι κανέναν δάσκαλο πλέον.