Έλα να κάνουμε όνειρα, σ’ένα κόσμο που έχει ξεχάσει να ονειρεύεται.

Γράφει η Ελένη Σάββα

”Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος είναι ένα ψέμα, εσύ θα είσαι πάντα η αλήθεια μου…”,διάβασα χθες το βράδυ ενώ χάζευα όπως συνήθως πριν κλείσω τα μάτια μου μετά από μια μεγάλη μέρα.

Η αλήθεια είναι πως σ’αγαπώ.
Δεν ξέρω που θα μας βρει το αύριο, μα κάθε μέρα ,χαίρομαι που μας βρίσκει μαζί.Να γελάμε , να προβληματιζόμαστε, να κάνουμε όνειρα. Να κάνουμε όνειρα, σ’ένα κόσμο που έχει ξεχάσει να ονειρεύεται.

Να γελάμε, σ’ένα κόσμο που έχει μάθει μόνο να μεμψιμοιρεί. Να αναρωτιόμαστε, να προβληματιζόμαστε, σ’ένα κόσμο που δέχεται το καθετί χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Είσαι η αλήθεια μου, σ’ένα κόσμο που ζει στο ψέμα. Είσαι η αλήθεια μου, όταν γυρνάω στο σπίτι,μ’απογοήτευση από κάτι ψεύτικες φιλίες και ανούσιες συζητήσεις. Είσαι η αλήθεια μου,όταν ζητάω μια αγκαλιά που μπορεί να με κρύψει μέσα της, να με καθησυχάσει και να μου δώσει ελπίδα για ένα όμορφο αύριο. Είσαι η αλήθεια μου,όταν ζητάω μια κουβέντα και μου δίνεις την καλύτερη. Αυτή που θα ήθελα να ακούσω, αυτή που ακόμα κι αν δεν θέλω να ακούσω ξέρω πως συμβάλλει στο χαμόγελο μου. Μετά από μια μέρα όταν όλα πάνε στραβά, είσαι αυτό που με κάνει να κοιμάμαι με χαμόγελο. Να κοιμάμαι με χαμόγελο γιατί υπάρχεις, και υπάρχουμε.

Γιατί δεν προσποιείσαι, γιατί μου δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι. Το καλύτερο όμως είναι, πως ακόμα κι όταν κάτι δεν πάει καλά μεταξύ μας, ακόμα και τότε , το βλέμμα σου, είναι ειλικρινές. Δεν πετάς άσκοπα ανούσια λόγια και υποσχέσεις. Αυτό που λες, ακόμα κι αν πονά το εκφράζεις μ’ένα όμορφο τρόπο.

Ένα τρόπο, που λατρεύω.Ένα τρόπο που δεν θα σταματήσω να θαυμάζω ποτέ. Είναι να μην θαυμάζεις ανθρώπους σαν κι εσένα; Που θέλουν να σε βλέπουν να χαμογελάς,που θέλουν ο κόσμος να μοιάζει σαν μια τεράστια αγκαλιά.Αυτούς, όχι μόνο τους θαυμάζεις, μα εύχεσαι να κρατήσουν για πάντα, σαν τ’αστέρια που δεν σβήνουν ποτέ, μα φωτίζουν ακούραστα τον ουρανό κάθε νύχτα.

Μην αφήσεις την αλήθεια μου να σβήσει. Κάποιοι μπορεί να λένε πως είναι τρέλα, μα εγώ πιστεύω πως η τελευταία ελπίδα γι αυτό τον κόσμο, δεν έχει χαθεί ακόμα. Είναι κάτι άνθρωποι σαν κι εσένα, άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή, το κάθε “εμείς” που αντιστέκεται στην πιο φρικτή ασχήμια: την υποκρισία.