Κι αν θες να με έχεις, φρόντισε να με αξίζεις!
Γράφει η Έφη Νερούτσου
Ο τίτλος θα ήθελα να είναι δικής μου έμπνευσης αλλά δεν είναι.
“Αν θες να με έχεις, να με αξίζεις” της Lily Theakou.
Πόσο ωραία κουβέντα και πόσο σωστή. Μία έκφραση που ναι μεν είναι απλή αλλά πολλές γυναίκες μαζί και με εμένα δεν την σκεφτόμαστε.
Δεν είχα πολλές σχέσεις. Είχα λίγες, μακροχρόνιες και σημαντικές.
Θυμάμαι μόνο γέλιο και ωραίες στιγμές. Όχι πολλές αγκαλιές και ηλιοβασιλέματα, όχι χέρι-χέρι στον δρόμο και όχι τρυφερά “σ’αγαπώ”.
Οι σχέσεις μου ήταν τρυφερές αλλά όχι με λόγια αλλά με πράξεις. Υπήρχαν γέλια, υπήρχαν πειράγματα, υπήρχαν τρέλες της στιγμής, υπήρχαν συζητήσεις. Υπάρχει καλύτερος τρόπος να σου πει κάποιος πως σε αγαπάει αν είναι δίπλα σου και σε κάνει να χαμογελάς;
Έχουν αλλάξει οι εποχές και οι σχέσεις είναι δύσκολες ή μάλλον για να το θέσω αλλιώς τις έχουμε κάνει δύσκολες.
Σε μία εποχή που υπάρχει εύκολο σεξ, ελάχιστο συναίσθημα και σχεδόν καθόλου ουσιαστική επικοινωνία πρέπει να ανταπεξέλθεις και εσύ στα νέα δεδομένα.
Ήμουν ανέκαθεν της άποψης πως πρέπει να περάσεις από όλες τις φάσεις. Να κάνεις σχέσεις, να σε αξιώσει ο θεός να αγαπήσεις, να αγαπηθείς αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά η οποία είναι πιο επιφανειακή αλλά για εμένα αν με ρωτάτε πρέπει να την ζήσεις. Μιλάω για τα βράδια που έχεις κάποιον απέναντι σου τον οποίο τον θες αλλά δεν σε δένει κανένα απολύτως συναίσθημα. Αυτόν που θα περάσετε το βράδυ μαζί αλλά το πρωί δεν θα φάτε μαζί πρωινό.
Υπάρχει και αυτή η φάση που και οι δύο δεν θέλουν τίποτα παραπάνω εκτός από ένα γεμάτο πάθος βράδυ. Και αυτοί οι άνθρωποι που συχνά τους ονομάζουμε “χύμα” έχουν να σε μάθουν κάτι.
Όλα πρέπει να τα ζήσεις αρκεί να είσαι έτοιμη για αυτά.
Πριν βιώσεις κάτι να θυμάσαι πάντα τι έχεις εισπράξει στο παρελθόν, τι θες να κρατήσεις και τι σου αξίζει.
Αφού λοιπόν από όλες τις αναμνήσεις που έχω σχηματίζεται ένα μεγάλο χαμόγελο καταλαβαίνεις πως έχεις μεγάλο δρόμο για να γίνεις η καθημερινότητα μου. Μου έχουν δώσει πολλούς τόνους ευτυχίας, άρα για να με έχεις πρέπει και να με αξίζεις.