Κρατά με σου λέω φεύγω, ο χρόνος μας νικά!

Αμάντα Παναγιώτου

Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός, όλα περνάνε αρκεί να αφήσεις να κυλήσει όπως μόνο εκείνος ξέρει.
Ο χρόνος για εμένα είναι ο χειρότερος εχθρός, αυτός ευθύνεται για τη φθορά ανάμεσα μας.
Δεδομένες καταστάσεις κάθε στιγμή μας κόβουν σαν γυαλί.
Κοίτα με τρέμω για το τέλος που πλησιάζει, άκουσε με ουρλιάζω ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Εγώ για εσένα, εσύ για εμένα και μαζί για εμάς.
Κρατά με σου λέω φεύγω, παγωμένος με κοιτάς και δε πιστεύεις στα λόγια μου, λόγια που λυγίζουν και τον πιο δυνατό.
Αδιαφορείς γιατί τίποτα δε σου κάνει αίσθηση πια, ίσως ούτε και σε εμένα αλλά εγώ υποφέρω.
Τα λεπτά οι μέρες τα χρόνια όλα πέφτουν πάνω μας εχθρικά, δε μας αγαπάει πια εκείνο το ρολόι.
Κουράστηκε και αυτό, πεθαίνει λίγο λίγο, τελειώνει γρήγορα όπως η σχέση μας.
Απεγνωσμένα ψάχνω να βρω τρόπο να σώσω, να δώσω ζωή σε ότι νεκρό υπάρχει ανάμεσα μας.
Κάνε κάτι σε ικετεύω.
Εσύ με διώχνεις, εγώ αποχωρώ και περιμένω μια σου κουβέντα για να μείνω. Δε τη λες όμως, έπαψες να εθελοτυφλείς, κουράστηκες και εσύ.
Γεράσαμε μέσα στο δικό μας ιδανικό και απεγνωσμένα ψάχνουμε και οι δύο την έξοδο κινδύνου.
Ποιος να το φανταζόταν;
Εγώ και εσύ με βουρκωμένα μάτια, φοβισμένοι για το χώρια που βρίσκεται μπροστά μας.
Σφίξε με, κράτα με, αγάπησε με από την αρχή, πονάω.
Εγώ είμαι, νιώσε με.
Υποσχέσου σου είχα πει, υπόσχομαι μου είπες…