Δεν μου κάνει το κορμί, χωρίς το μυαλό και την ψυχή σου.

Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης

Το μυαλό σου θέλω. Εκεί θέλω να ζω. Το κορμί σου μπορείς να το σπαταλήσεις. Το κορμί σου μπορείς και να το παραδώσεις, κρατώντας το μυαλό σου ερμητικά κλειστό. 

Κι εγώ θέλω το μυαλό σου. Θέλω τις επιθυμίες σου. Θέλω τα όνειρά σου. Τις σκέψεις που κάνεις όταν είσαι μόνη. Τις σκέψεις που κάνεις όταν πνίγεσαι στη δουλειά και μια ματιά σου κοιτά την οθόνη του κινητού. 

Θέλω το μυαλό σου. Να το κατακτήσω. Να το κερδίσω. Να το γδύσω και να πάρω μακριά του κάθε φόβο. Κάθε μνήμη που πονά. Θέλω να μου εμπιστευτείς το μυαλό σου πριν αγγίξω το σώμα σου. 

Θέλω να ενώσω τα κομμάτια και το μυαλό, το κορμί, η ψυχή, να γίνουν ένα. 

Δεν μου κάνει το κορμί χωρίς το μυαλό και την ψυχή σου. Δεν μου κάνει το σπατάλημα.  

Αν είναι να μείνεις, να ξέρεις πως θα στα ζητήσω όλα. Αν είναι να μείνεις, να ξέρεις πως θα στα δώσω όλα. 

Δεν χωράνε τα ημίμετρα μεταξύ μας. Δεν χωράνε ούτε “πρέπει” ούτε αμφιβολίες. 

Γι’αυτό όταν απλώσω το χέρι μου πάνω σου, όταν αγγίξω με τα χείλια μου το κορμί σου, θα ξέρεις πως έχω έρθει για να μείνω. Έχω έρθει για να κατακτήσω το μυαλό σου, να χαϊδέψω την ψυχή σου, να γίνω ένα με το σώμα σου. 

Γιατί αυτός είναι ο έρωτας. Ολοκλήρωση. Στον απόλυτο βαθμό.